Lektura wywiadu z byłym policjantem Dariuszem Lorantym na portalu Fronda.pl przyprawiła mnie o zawrót głowy. Nie mogę pojąć, jak taki człowiek mógł być profesjonalnym funkcjonariuszem, w dodatku „policyjnym negocjatorem”.

Pan Loranty tłumaczy policjanta katującego (kopiącego w twarz) człowieka nie mając najmniejszej wiedzy o tym, co było jego motywacją (mówi: „nie znamy całego przebiegu zdarzenia, widzimy tylko pewien element"). Pan Loranty kompromituje się twierdząc, że po zatrzymaniu i oskarżeniu Andrzeja C. "policja będzie obawiała się zastosować niektóre środki, właśnie ze względu na możliwość bycia "nagranym" przez jakiegoś obserwatora".

Czyżby Policja bała się wykonywać legalne, zgodne z pragmatyką i procedurami czynności służbowe ze względu na reakcję opinii publicznej? Jeśli tak, to tacy funkcjonariusze powinni zmienić zawód lub być natychmiast wydalani ze służby!

„Jestem natomiast przekonany, że ten skopany facet musiał odstawić jakiś "niezły" numer na mieście, stąd zainteresowanie jego osobą i pojawienie się pewnego motywu psychologicznego u gliniarza.”

„Pewien motyw psychologiczny” objawił się furiackim okładaniem bezbronnego człowieka i Pan Loranty „jest pewien”, że bity wcześniej „odstawił jakiś numer”. Niesamowite!

"Obstaję przy swoim i cały czas bronię tego policjanta. Podtrzymuję wszystko, co powiedziałem Panu kilka miesięcy temu w naszej rozmowie, poświęconej Andrzejowi C."

Czy ja śnię? Nadal nic nie wiem, ale obstaję przy swoim zdaniu. Zgroza!

Podsumowując: Pan Loranty zakłada, że policjant może być brutalem łamiącym prawo lub fajtłapą bojącym się egzekwować posiadane uprawnienia! Nie zakłada, że policjant, to profesjonalista poruszający się w ramach prawa mimo że znakomicie wie, co wolno, a czego nie wolno funkcjonariuszowi na służbie zrobić („w momencie zatrzymywania możemy skuć kajdankami, jeśli stawia opór, możemy również stosować chwyty obezwładniające”).

A może Pan Loranty „wcześniej odstawił jakiś numer” i dlatego teraz broni swoich byłych kolegów?