Równo 20 lat temu Polacy - ci rozumiejący rzeczywistość - zobaczyli granice swojej świeżo odzyskanej suwerenności.

Te granice obowiązują do dziś, o czym szczególnie jaskrawie przekonaliśmy się w latach 2005-2007, i o czym przekonujemy się niemal codziennie.

To właściwie sedno sporu dzielącego Polskę: czy można realnie skorygować kształt III RP ustalony przy Okrągłym Stole, a pewnie i wcześniej, czy nie można.

My mówimy, że można, a przede wszystkim - trzeba. Oni mówią - nie można, nie wolno.

4 czerwca pokazali nam, że niezależnie od wyniku wyborów - mają w Polsce pakiet kontrolny. Mają do dziś.

A jednak - choć mijają dekady, choć wielu dorosłych Polaków nie pamięta ani PRL-u, ani nocnej zmiany, wciąż trwa próba odzyskania Polski. Raz prowadząca donikąd, innym razem mająca szanse powodzenia - ale trwa. Zabiegają o to zarówno weterani tamtych czasów, jak i ludzie bardzo młodzi.

Oto źródło ciągłego niepokoju tych, którzy mają teoretycznie wszystko: wiedzą, że nigdy nie wiadomo, kiedy Polakom znów zachce się wolności - tej prawdziwej, nie tej telewizyjnej. To jest polska tajemnica. Tylu władcom już się wydawało, że bezpiecznie siedzą w siodle - a chwilę potem, bęc, i już ich nie było.

Jan Olszewski w tym szeregu Polaków zabiegających o wolność i Polskę zajmuje ważne miejsce. Całe życie służył Polsce, nigdy nie zboczył. Owszem, popełniał błędy, także w czasie owego pamiętnego czerwca - ale dziś to nie ma znaczenia. Bo nie ma przywódców, którzy błędów nie popełniają.

Panie premierze,

z okazji w sumie smutnej rocznicy składam w imieniu swoim i czytelników portalu wPolityce.pl serdeczne życzenia szybkiego powrotu do zdrowia i przede wszystkim - dziękuję.

Pański rząd rozpoczął w 1992 roku marsz ku takiej Polsce, o którą Polacy - także w latach 80. - walczyli. Cel wciąż jest daleko, ale kiedyś dojdziemy. My, albo nasze dzieci, ale dojdziemy.

W tej Polsce marzeń Jan Olszewski będzie pamiętany w sposób adekwatny do swoich wybitnych zasług.

Obiecujemy.