Rocznica śmierci Prymasa Tysiąclecia. Wzruszający wiersz pierwszoklasistki Oli ze Stobiernej

Dziś mija 31. rocznica śmierci Stefana kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. Nie będę analizowal Jego nauczania i biadał, że nie ma dziś w Kościele w Polsce hierarchów na Jego miarę. Nie o to chodzi.

Chciałbym przy okazji tej rocznicy Was poinformować, że Zespół Szkół w Głogowie Młp. (miasto położone 12 km od Rzeszowa w kierunku na Warszawę), noszący imię właśnie kard. Wyszyńskiego, od 2001 r. organizuje konkurs "Z Prymasem Tysiąclecia w trzecie tysiąclecie" (w tym roku odbyła się jego dwunasta edycja).

Towarzyszę temu konkursowi jako juror od początku. Co roku do Głogowa przychodzi kilkaset prac literackich i plastycznych z całej Polski, a nawet ze Słowacji. Podziwiam te dzieci, bo zawsze mi się wydawało, że nauczanie Prymasa jest dla nich trudno przyswajalne. Okazuje się jednak, że bardzo wielu uczestników potrafi je właściwie odczytać, nie wychodząc przy tym ze świata swoich problemów.

W tym roku mottem konkursu były słowa kard. Wyszyńskiego "Pokój światowy zaczyna się od pokoju naszego serca". Bez zbędnych komentarzy chciałbym Wam pokazać, jak pięknie te słowa odczytała pierwszoklasistka Ola Noworól, uczennica Zespołu Szkół w Stobiernej k. Rzeszowa, zwyciężczyni w części literackiej, w kategorii klas I-III szkół podstawowych, oraz zdobywczyni mojej nagrody specjalnej.

 

Świat Oli

 

Jestem małą dziewczynką

Co na skakance skacze.

Maminą odrobinką,

Co czasem głośno płacze.

Mam cztery małe psiaki

Z którymi wciąż się bawię.

Cały mój świat jest taki

Jak tańce na zabawie.

Dużo w nim śmiechu i wesela,

Kwiatów, zwierzaków i kolorów.

Za rękę trzymam przyjaciela,

Nie lubię kłótni ani sporów.

Tylko czasami tak się boję

Gdy tata krzyczy znów na mamę

W kąciku cicho wtedy stoję

I mam w serduszku wielką ranę.

I jeszcze cicho sobie płaczę

Gdy sąsiad bije moje psiaki

Albo zranione zwierzę zobaczę,

Dziwię się, że świat jest taki.

Gdy w telewizji wciąż się kłócą

To wujek wtedy aż przeklina

Mnie jego słowa bardzo smucą

A ciocia aż płakać zaczyna.

Do babci wtedy szybko biegnę

A Ona do mnie mówi: wnuczko,

Nie płacz, świat musi być dobry.

bo Ty masz dobre serduszko.

 

Nam, dorosłym - ku refleksji.