Na co PiSowi „Ziobryści”? „Powrót nie pomaga rozwiązać najpoważniejszego wyzwania”

Jeden z ostatnich sondaży poparcia politycznego pokazał, że 22 procent Polaków nie wie, jaką partię polityczną poprzeć. Ta liczba jest podobna do liczby zwolenników zarówno PO jak i PiS. Grupa niezdecydowanych jest niemal tak duża, że może dać zwycięstwo nawet tym partiom, które obecnie plasują się u dołu stawki. Wygląda więc na to, że partie polityczne muszą na poważnie zająć się pozyskiwaniem niezdecydowanych. Ta z nich, która okaże się skuteczniejsza, wygra wybory.

O szansach i zagrożeniach dla szmatławych, kłamliwych, zdradzieckich i złodziejskich partii pisać szkoda czasu. Lepiej zająć się tymi, którzy są gwarantem polskości, patriotyzmu i normalności w życiu publicznym, czyli prawicą.

W kontekście sięgania po nowy elektorat warto wspomnieć o ostatnich ofertach, z jakimi PiS wyszedł do innych formacji prawicowych. Oferta dla środowiska Marka Jurka oraz Zbigniewa Ziobry pokazuje, że PiS chce konsolidować prawicę. Na razie współpraca z Prawicą Rzeczypospolitej tli się a nie bucha, a oferta dla Solidarnej Polski ewidentnie została odrzucona, ale PiS dobrze diagnozuje zadania, jakie przed nim stoją. Jednym z nich jest próba konsolidacji prawicy. Problem jednak w tym, że ta konsolidacja musi wynikać z przekonania, a nie politycznej gry. Postawa Solidarnej Polski pokazuje natomiast, że na taką wersję jedności szans nie ma. Twarde nie dla oferty prezesa Kaczyńskiego, wypowiedziane w „Gazecie Wyborczej” pokazuje, że nie ma szans, by Ziobro z Kaczyńskim działali w jednej partii. SP nawet jeśli uzna, że sondaże zmuszają ją do powrotu do PiS stała się obecnie niewiarygodnym partnerem, którego zdrada po ewentualnym powrocie zdaje się byłaby tylko kwestią czasu. To znaczy, że ziobryści zamknęli sobie furtkę do PiSu.

W trakcie ostatniego warszawskiego marszu w obronie TV Trwam uczestnicy zdawali się popierać zjednoczenie PiS i SP. Dziś jednak jest ono mało możliwe. I nie wiadomo, czy PiSowi taki ruch by się w ogóle opłacił. Lojalność ziobrystów stałaby pod ciągłym znakiem zapytania, ponieważ nie ma żadnej wątpliwości, że przygotowania do powstania nowej inicjatywy politycznej rozpoczęli znacznie wcześniej. Dodatkowo powrót SP do PiSu nie pomaga w rozwiązaniu najpoważniejszego dziś wyzwania, przed jakim stoi PiS. Wyzwaniem tym jest sięgniecie po nowy elektorat - wspomniane już 22 procent.

Gdzie tu wyzwanie? W samym PiSie należałoby stwierdzić. Istotę tego wyzwania pokazuje struktura elektoratu pisowskiego. PiS popiera dziś wiele środowisk ideowych, które na politykę patrzą przez pryzmat idei i wartości. Oni nie chcą patrzeć, ani słuchać o politycznych gierkach, podjazdach itp. Oni chcą prymatu idei. To niesłychanie duża wartość dla partii Kaczyńskiego. Ale również wyzwanie. Bowiem nie jest łatwo tworzyć przekaz, w którym z jednej strony odnajdą się ludzie Radia Maryja, czy Solidarnych2010, a z drugiej centryści, którzy po prostu są zmęczeni partactwem rządu. Połączenie takich środowisk jest tymczasem niezbędne, jeśli chce się znacząco wygrać wybory. Dziś PiSowi zdaje się natomiast brakować pomysłu na przekaz dla bardziej centrowego elektoratu. Elektoratu, który chce mieć profesjonalną władzę, która nie działa niczym antymidas, który zamienia   syf wszystko, co dotknie.

Wygląda na to, że obecnie PiS poszedł na umocnienie swoich okopów i liczy, że nieudolność władzy wepchnie Polaków w orbitę pisowską. Zmiana, jaką w ostatnim czasie widać u wielu ludzi (wspomnieć można np o Piotrze Dudzie czy Grzegorzu Jarzynie) pokazuje, że ta taktyka może przynieść sukces. Jednak nie oznacza to, że nie warto mu pomóc. W obecnej sytuacji PiSowi przydałby się więc polityk, który zachowując istotę ducha polskiego mógłby skutecznie prowadzić "łowy" wśród osób niezdecydowanych, polityk charyzmatyczny i nie dający się łatwo zaszufladkować do oszołomów. Problem w tym, że takich polityków na horyzoncie nie widać. I nie ma ich też w Solidarnej Polsce. To znaczy, że w realizacji największego zadania PiSowi ziobryści przydatni nie będą...