12 kwietnia 2012 we Wrocławiu zmarł dr Jerzy Woźniak -  Wybitny Polak i Wrocławianin, żołnierz ZWZ AK, 2 Korpusu Wojska Polskiego we Włoszech oraz Organizacji NIE , więzień polityczny PRL, lekarz , Prezes Honorowy Światowego Związku Żołnierzy AK, Prezes Dolnośląskiego Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK.

Odszedł od nas na zawsze człowiek wielkiego formatu, wielkiej odwagi, niezwykłej prawości i skromności osobistej. Swoje życie bez reszty poświęcił   wolnej Polsce służąc jej tam, gdzie mógł cokolwiek dla niej zrobić. Kochał Polskę i nie wystawiał jej rachunków. Swoim trudnym życiem  dobrze się Jej przysłużył.

Niestrudzenie służył też pomocą ludziom- jako dowódca, jako lekarz , jako działacz państwowy i stowarzyszeń kombatanckich. Uporczywie  zabiegał o wsparcie dla swoich przyjaciół i kolegów z niepodległościowych organizacji zbrojnych i z więzień komunistycznych , przyjmując z chrześcijańską pokorą brak należytego szacunku dla ich dokonań i brak sprawiedliwego osądu dla ich oprawców.

Do ostatnich dni pracował też nad utrwaleniem pamięci historycznej o Armii Krajowej. Nie dokończył swojego ważnego dzieła, któremu poświęcił wiele  wysiłku w ostatnich latach życia, jakim było ufundowanie we Wrocławskim Kościele Garnizonowym pod wezwaniem św. Elżbiety Węgierskiej kaplicy poświęconej Polskiemu Państwu Podziemnemu i Armii Krajowej.

Jesteśmy wszyscy dłużni Jemu , aby to dzieło dokończyć.

Żegnamy Jerzego Woźniaka z głębokim, prawdziwym i zrozumiałym bólem, z szacunkiem i z przeświadczeniem, że odszedł  Ktoś Wielki i bardzo nam bliski. Cześć Jego Pamięci.

Przyjaciele ze Stowarzyszenia Inicjatywy Historycznej

POGRZEB

Uroczysta Msza Żałobna w intencji ś.p. Jerzego Woźniaka zostanie odprawiona w Kościele Garnizonowym we Wrocławiu w piątek , 20 kwietnia o godz. 11.00 . Ceremonia pogrzebowa rozpocznie się o godz. 13.00 na Cmentarzu Komunalnym na Osobowicach we Wrocławiu.

Jerzy Woźniak urodził się  8 listopada 1923 w Krakowie. W czasie II wojny światowej walczył w Armii Krajowej (jako żołnierz placówki ZWZ AK w Błażowej), był uczestnikiem akcji "Burza" (w miejscowościach Hyżne i Błażowa). Po wejściu oddziałów sowieckich na teren Podkarpacia ukrywał się, walczył w oddziale samoobrony Armii Krajowej, następnie zaś w organizacji NIE i Delegaturze Sił Zbrojnych Rzeszów-Południe.W 1945 znalazł się w Europie Zachodniej, gdzie walczył w 2. Korpusie Polskim we Włoszech, był także członkiem Delegatury Zagranicznej Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" pod kierownictwem płk. Józefa Maciołka (1946–1947) oraz emisariuszem delegatury WiN w Londynie na teren RP.

W latach 1945–1946 równolegle z wykonywaniem zadań wojskowych podjął studia medyczne w Uniwersytecie w Innsbrucku  a następnie w Edynburgu.

W 1947 został przerzucony do kraju. Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na dożywotnie więzienie. Jako więzień przeszedł z godnością i niezwykłym hartem najgorsze prześladowania, starając się nieść pomoc innym. Był świadkiem drogi na śmierć rotmistrza Witolda Pileckiego. W 1956 wyszedł na wolność, podejmując i kończąc w Akademii Medycznej we Wrocławiu przerwane studia . Pracował we Wrocławiu jako pulmonolog zapisując piękną kartę w walce z gruźlicą i chorobami płucnymi w środowisku akademickim.

W 1989 był członkiem założycielem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego i  twórcą jego struktur na terenie Wrocławia.  Był współtwórcą oraz wiceprzewodniczącym regionu dolnośląskiego AWS. Od 1997 do 2001 sprawował funkcję zastępcy kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w rządzie Jerzego Buzka, zaś od października 2001 do lutego 2002 był jego kierownikiem. Był Przewodniczącym a następnie zasiadał w Radzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Był członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, a także Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" we Wrocławiu. Przewodniczył Dolnośląskiemu Związkowi Żołnierzy Armii Krajowej. Odznaczony Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (na emigracji w 1948), Krzyżem Armii Krajowej , Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003).

Fot. Archiwum Stowarzyszenia Inicjatywa Historyczna

notka biograficzna za: Wikipedia