OD NASZEGO CZYTELNIKA: LIST OTWARTY DO DONALDA TUSKA

Warszawa, 13 kwietnia 2012r

Umiłowany Przywódca

Panie Premierze Tusk,

Miałem przyjemność -  niektórzy twierdzą, że odwagę, bo za takie wystąpienia można mieć problemy w państwie rządzonym przez Pana  ekipę (np. stracić pracę) -  zwrócić się do  Pana bezpośrednio  z pytaniem, dlaczego zostały zlikwidowane zerówki w przedszkolach.

Na odpowiedź czekałem miesiąc i otrzymałem ją od urzędnika  z  Wydziału Oświaty warszawskiego Śródmieścia (dokument w załączeniu). Odpowiedź jest klasyczną – jak w PRLu – tyłokrytką, która poza małozroumiałym urzędniczym bełkotem  jest symbolem tego, w jak pogardliwy sposób Pańska władza podchodzi do realnych problemów zwyczajnych ludzi. I nie chodzi mi o to, że Pan i pańscy kancelaryjni urzędnicy uchylacie się w wielce wymowny sposób od DIALOGU ZE SPOŁECZEŃSTWEM, zrzucając ciężar na samorządowych czynowników (skonfundowanych zresztą i rozelzionych zapewne, że wierchuszka każe im coś tam przygotować na odczepnego), ale  przede wszystkim: to już nie wiadomo który przykład -  bardzo jaskrawy i symptomatyczny - filozofii działania obecnej władzy, której jest Pan przodownikiem  i  symbolem.

Niektórzy od dawna nazywają Pana liderem i głównym współtwórcą anomii społecznej, drudzy – stan naszego państwa pod pańskimi rządami określają stanem głębokiej atrofii;  według mojego jednak oglądu najbardziej trafnym sformułowaniem Pańskiego sposobu rządzenia jest AUTOTOMIA. Pan   z różnych względów, nie mnie oceniać z jakich, na skalę niespotykaną gdzie indziej na świecie SAMOODDZIELA SIĘ – podobnie jak jaszczurka w sytuacji zagrożenia zrzuca swój ogon albo pająk lub inne bezkręgowce zrzucają swoje odnóża – tak Pan  odrzuca, pozbywa się -   po pierwsze: niesamowicie ważnych atrybutów i  prerogatyw, które tkwią w samej istocie rządzenia (naturalnie robi to Pan  tylko tam, gdzie jest to dla Pana wygodne i korzystne lub zmuszony jest Pan do tego). Po drugie: co równie zastanawiające i bardzo, bardzo niepokojące -  Pan SAMOODDZIELA SIĘ, odcina i świadomie ucieka, unieważnia, pozbywa, neguje, dekomponuje cały wachlarz wartości niezwykle istotnych dla funkcjonowania i trwania wspólnoty. Do tego spektrum wartości w każdym demokratycznym państwie należy m.in.  dialog, dyskurs z suzerenem tj. z Narodem. Pan zdaje się słabiutko przykładał  do nauki na swoich studiach historycznych i wnoszę, że nie orientuje się Pan, że  rozmowa, dialog  o rzeczach wspólnych, nas dotyczących, jest fundamentalną częścią systemu, który zwiemy republiką.

Ten autotomiczny eskapizm, to samooddzielanie się od spraw kluczowych dla wspólnoty jest wielce wymowne na wielu poziomach: poczynając od drastycznego ograniczania wolności słowa, bo poza skandalem inaczej nie można nazwać decyzji o braku możliwości  obecności  na multipleksie cyfrowym Telewizji Trwam. Pańscy koledzy partyjni z KRRiT doskonale wpisują się w putinowskie metody miękkiego tłumienia wielogłosu i z miedzianym czołem zamykają niby zgodnie z przepisami usta tym, którzy opisują rzeczywistość inaczej, niż dające kryszę pańskiej władzy mainstreamowe media (przez ludzi nazywane po prostu – reżimowymi). Nie będę wspominał o sprawie emerytur, w której dał Pan popis  klasycznej arogancji władzy. Nie będę wspominał rzeczy niewyobrażalnej w demokratycznym świecie, kiedy ludzie – ważne postaci PRLowskiej opozycji -  rozpoczynają głodówkę (!) na znak protestu wobec degeneracji i dekonstrukcji systemu szkolnictwa przez Pana rząd. Nie będę finalnie wspominał  katastrofy smoleńskiej i sposobu podejścia do niej pańskiego rządu, bo jest Pan inteligentnym człowiekiem i w głębi swojego serca na bank zdaje Pan sobie sprawę jakie to ma i będzie mieć konsekwencje dla oceny Pana przez historię.

Idąc tym tropem, można by się zastanowić nad skutecznością  i potrzebą pisania takich listów jak mój  w sprawie obrony zerówek w przedszkolach, w sytuacji, kiedy rząd jest niemy i głuchy, a coraz więcej naszych współobywateli staje się zniechęcona i bierna, tak jak zniechęceni i bierni w codziennej szarzyźnie byliśmy  tuż po stanie wojennym, a  tematy fundamentalne i kluczowe (nie tylko te, które opisałem powyżej) są przez Pana i pański rząd świadomie poddane działaniu autotomii, daleko idącemu procesowi degradacji i traktowane są, jak mawiają młodzi ludzie: z buta.

Powiem Panu tak szczerze i nie ma w tym ni krzty patosu: w tych marnych czasach, w których żyjemy, w  kraju, w którym zdecydowana większość jest poddana ekskluzji i traktowana jest przez Pana rząd jako zbędny balast, w dobie, kiedy znaczna część ludzi  pod wpływem Pańskich rządów woli słodką anarchistyczną ucieczkę od wolności i od wspólnoty w krótkowzroczny indywidualizm, a ci, którzy próbują dążyć do dobra wspólnego nazywani są motłochem i bydłem; w rządzonym przez Pana kraju, który z miesiąca na miesiąc w wielu aspektach życia (postępująca inwigilacja obywateli, brutalna i pełna pogardy walka z Kościołem, arogancja i indolencja władzy, rosnąca biurokracja, wszechobecna bieda, korupcja etc etc) zaczyna przypominać czasy PRLu -  tak, w takich czasach należy, i tak traktuję mój skromny list do Pana, dawać świadectwo i nazywać rzeczy po imieniu.

Wie Pan, ja mam trójkę małych dzieci i wstydziłbym się im spojrzeć kiedyś w oczy, kiedy będą dorosłe i spytają się mnie: „Tato, dlaczego milczałeś w czasie, kiedy milczeć nie można było?”  Sumienie mi po prostu nakazuje mówić.  I myślę sobie, że  - pomimo pańskiej głębokiej alienacji -  Pan mnie jednak  zrozumie, w końcu kiedyś, dawno, dawno temu Pan też  stanął do walki z Hydrą…

P.S. Dołączam swój pierwszy list do Pana oraz odpowiedź od urzędnika pańskiej koleżanki partyjnej.

Tomasz Gryguć -  tata Lenki,  Poldusia, i Franciszka