Egipt: zmarł koptyjski patriarcha Szenuda III

Kościół katolicki łączy się z bólem i modlitwami koptyjskich chrześcijan

- stwierdził rzecznik Stolicy Apostolskiej, na wiadomość o śmierci dziś w Kairze w wieku 88 lat patriarchy Kościoła koptyjskiego, Szenudy III. Ks. Federico Lombardi zaznaczył, że Ojciec Święty został poinformowany o zgonie zwierzchnika najliczniejszego Kościoła chrześcijańskiego w Egipcie i łączy się w modlitwie za zmarłego.

Informacje o złym stanie zdrowia sędziwego patriarchy od dłuższego czasu pojawiały się w mediach. Patriarcha Szenuda III - „papież Aleksandrii i patriarcha stolicy św. Marka” - urodził się 3 sierpnia 1923 w Abnoub Asjut (płd. Egipt). W 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie, po czym do 1962 był sekretarzem ówczesnego patriarchy Cyryla VI. 15 września 1962 r. otrzymał sakrę biskupią i przez 9 lat odpowiadał za wychowanie i kształcenie religijne w Kościele koptyjskim. 31 października 1971 r. Święty Synod Kościoła koptyjskiego wybrał go na 117 następcę św. Marka.

Był zaangażowany w dialog ekumeniczny. Już w 1971 r. jako wysłannik swego Kościoła uczestniczył w nieoficjalnych konsultacjach zorganizowanych przez wiedeńską Fundację "Pro Oriente" z udziałem teologów katolickich i starożytnych Kościołów wschodnich na temat stosunku między boską a ludzką naturą w Chrystusie. Wypracowana wówczas tzw. "wiedeńska formuła chrystologiczna" pozwoliła zażegnać wielowiekowy spór między tymi Kościołami a katolikami na ten temat.

W maju 1973 złożył wizytę w Watykanie jako pierwszy patriarcha aleksandryjski Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego. Podczas tej wizyty patriarcha i papież Paweł VI podpisali wspólną deklarację chrystologiczną, kładącą nacisk na wspólne dziedzictwo wiary obu podzielonych kościołów. W 1989 patriarcha otworzył spotkanie Międzynarodowej Komisji Wewnątrz-Ortodoksyjnego Dialogu Ekumenicznego, której końcowe oświadczenie również podkreślało wspólnotę wiary Koptów i prawosławia.

W dniach 24 – 26 lutego 2000 r. spotkał się parokrotnie z pielgrzymującym do Egiptu z okazji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 bł. Janem Pawłem II.

Wielokrotnie występował w obronie praw chrześcijan, padających ofiarą muzułmańskiego fundamentalizmu.

Koptowie stanowią odrębną wspólnotę kulturową, wyraźnie podkreślając swą egipską tożsamość, zaś Kościół Koptyjski zachowuje charakter ściśle narodowy, praktycznie zamknięty na inne wspólnoty chrześcijańskie. Jego korzenie sięgają pierwszych wieków chrześcijaństwa, chociaż jako Kościół autonomiczny istnieje on od połowy V w. n.e.. gdy po zakończeniu Soboru Chalcedońskiego, który potępił monofizytyzm, Koptowie nie przyjęli doktryny chrystologicznej o dwóch naturach Jezusa Chrystusa w formie zatwierdzonej przez sobór, preferując sformułowanie chrystologiczne tradycji aleksandryjskiej. Tak więc należy on do tzw. grupy Kościołów przed-chalcedońskich, a tym samym nie należy go przypisywać ani do wspólnot Kościołów prawosławnych ani do wspólnot Kościołów katolickich. Kościół uległ podziałowi na część prawosławną i katolicką o wiele później, bo dopiero w roku 1054. Przymiotnik prawosławny (orthodox), którym określa się ten Kościół, podkreśla jedynie jego separację od innych Kościołów oraz brak jedności z Biskupem Rzymu.

Obok koptyjskiej wspólnoty prawosławnej istnieje również koptyjska wspólnota katolicka, początki której sięgają XVII wieku, kiedy to pewne grupy miejscowych wiernych wraz z klerem odłączyły się od Kościoła Prawosławnego. Obecnie w Egipcie liczącym około 80 mln. mieszkańców żyje ok. 60 mln muzułmanów, 8 mln. koptów i ok. 280 tys. członków Kościoła katolickiego obrządku koptyjskiego.

 

KAI, mall