Były przewodniczący Państwowej Komisji ds. katastrofy rządowego Tu-154m jak i wielu polityków obecnego rządu w swoich wypowiedziach wielokrotnie stwierdzali jednoznacznie, że na pokładzie samolotu nie doszło do wybuchu. Niestety nie precyzowali, jakie to dowody pozwalają im wypowiadać takie stwierdzenia.
Zanim przejdę do wyjaśnienia „podstaw” na których opierali się politycy PO w celu odrzucania wersji wybuchu, chciałbym przypomnieć krótko tzw. „kontekst Millera”, który pewnie w przyszłości będzie opisywany w podręcznikach o manipulacji.
Generał Błasik został „umieszczony w kokpicie” na podstawie rzekomego rozpoznania głosu, do którego do tej pory nikt się nie chce przyznać. Sam Jerzy Miller przyparty do muru przyznał, że członkowie jego komisji dopisali gen. Błasika do stenogramów na podstawie tajemniczego „kontekstu”. Ten tajemniczy kontekst, jak się okazało, dotyczył równie tajemniczego sektora numer 1, który według Jerzego Millera oznaczał „kokpit” samolotu. W owym sektorze, według Millera, znaleziono ciało generała Błasika. Niestety dla Jerzego Millera bardzo szybko okazało się, że choć w tym sektorze znaleziono także kilkanaście innych osób, to nie znaleziono ciał pilotów, którzy zostali znalezieni w innym sektorze. W taki sposób „kontekst” J. Millera na którym był oparty raport jego komisji, rozpadł się w przysłowiowy pył .
Oczywiście nawet pomimo to Donald Tusk nie widział powodu do wznowienia prac komisji. Trudno się dziwić, gdyż z opublikowanego w dniu 27 kwietnia 2010 rozporządzenia stworzonego specjalnie na potrzeby badania katastrofy rządowego Tu-154m (zmiana rozporządzenia umożliwiła całkowitą kontrolę postępowania przez Donalda Tuska i Jerzego Millera), z punktu 4, wynika, że to Donald Tusk decydował o milczeniu i bierności w czasie gdy kłamstwa komisji MAK regularnie były rozpowszechniane.
Charakterystyka „kontekstu Millera” jest kluczowa do zrozumienia większości stwierdzeń członków jego komisji i polityków PO. Można by rzecz, że większość ustaleń członków komisji J.Millera opiera się na „kontekście Millera”. Wystarczy tylko wspomnieć dwa najważniejsze ustalenia komisji J.Millera, które są przykładem użycia „kontekstu Millera”:
1. Obrót samolotu i uderzenie w brzozę
Rekonstrukcja ostatnich 6 sekund uzasadniająca jakoby obrót samolotu i uderzeniu w brzozę została stworzona… na podstawie zdjęć drzewostanu wykonanych przez tajemniczego Siergieja Amielina kilka dni po tragedii w dniach 13-15 kwietnia. Zdjęcia te komisja Millera znalazła w internecie i zapomniała sprawdzić, że wszystkie z nich zostały wykonane kilka dni po tragedii, a wiele z nich ma ślady używania programu do edycji zdjęć.
Komisja J.Millera w tabelach opisujących położenie samolotu w ostatnich sekundach lotu nie używała danych z czarnych skrzynek oraz TAWS, a tworzyła, jak to nazwała, „rekonstrukcję”. Oczywiście nie napisała tego wprost, tylko użyła często stosowanego w umowach handlowych symbolu „*”, który na dole strony małymi literami wyjaśniał podstawy ustaleń komisji Millera. Komisja Millera pominęła m.in. odczyt danych z komputera pokładowego, w tym bardzo ważnego TAWS38, gdyż dane te nie zgadzały się jej z ustalonymi w raporcie MAK i powielonymi przez Millera tezami o uderzeniu w brzozę i obrocie samolotu.
Ani komisja Millera ani prokuratura nie opublikowała pełnych danych z polskiej czarnej skrzynki ATM-QAR. Odmawia się do tej pory pełnomocnikom rodzin udostępnienia odczytu z czarnej skrzynki QAR. Nie zostały przeprowadzone żadne laboratoryjne badania ułamanego skrzydła, bo polski akredytowany Edmund Klich stwierdził, że nie było potrzeby badań, gdyż „jak walnęło, to się urwało…” . Niestety, co walnęło, ani jak i kiedy się urwało, nie zostało wyjaśnione, resztę dopełnił „kontekst Millera”.
2. Przycisk „uchod”
Komisja Millera rozpowszechniała tezę, że załoga źle użyła przycisku „uchod”, jednocześnie ukrywając fakt, że – jak to stwierdziła prokuratura już po publikacji raportu Millera – czarne skrzynki samolotu nie rejestrują tego, czy system automatycznego odejścia w tym przycisk „uchod” był sprawny. W związku z tym, że Rosjanie uniemożliwili Polsce laboratoryjne zbadanie (oględziny to nie badanie) urządzeń samolotu oraz nie przesłali żadnych wyników badań, nie można wykluczyć awarii tychże urządzeń w wyniku usterki lub działania osób trzecich. Jednak komisja Millera pominęła te fakty i tradycyjnie zastosowała „kontekst Millera”, który chyba powinien być nazwany „kontekstem Millera-Miedwiediewa”, gdyż prezydent Rosji 7 grudnia 2011 roku w czasie wizyty w Polsce stwierdził, „Nie wyobrażam sobie, by polskie i rosyjskie ustalenia w śledztwie po katastrofie smoleńskiej się różniły”. Widocznie Miller i ekipa Tuska przyjęli to do wiadomości i stworzyli „kontekst”, którym posługują się wówczas, gdy dane i fakty przeczą tezom rosyjskim.
Jak widać „kontekst Millera” lub jak kto woli „kontekst Millerowsko-Miedwiediewowski” robi zawrotną karierę w Polsce pod rządami Donalda Tuska i Bronisława Komorowskiego. Sam jestem zdziwiony, w ilu aspektach jest on używany.
Ostatnio ponownie wróciłem do dokumentów komisji J. Millera i dokonałem szokującego dla mnie odkrycia. Choć komisja J. Millera „wyklucza” wybuch, to na podstawie danych zawartych w załączniku numer 4 do raportu J. Millera (załącznik 4.9.1 strony 294-308) wynika, że:
- badano tylko próbki ubrań, banknotów przesłane przez Rosjan do Mińska Mazowieckiego kilka tygodni po tragedii.
- nie badano części samolotu.
- próbki nie zawierają opisu z jakiej części samolotu zostały pobrane oraz czy zostały pobrane z bagażu podręcznego czy z głównego
- badania zostały przeprowadzone tylko na występowania niektórych substancji wchodzących w skład ładunków konwencjonalnych i śladów promieniotwórczych
- nie przeprowadzono pełnych badań na występowanie wszystkich ładunków niekonwencjonalnych i broni termo barycznej.
- wykryto obecność węglowodorów alifatycznych, naftenowych i aromatycznych zawierających w cząsteczce od 8 do 14 węgli.
Jednak bardzo istotne jest kolejne zdanie i jedno użyte słowo: „związki te są pozostałością paliwa lotniczego a ich obecność jest najprawdopodobniej następstwem wypadku lotniczego”
Słowo „najprawdopodobniej” zostało „najprawdopodobniej” użyte gdyż związki te są także składnikiem bomby paliwowo-powietrznej. Badania widocznie nie mogły stwierdzić jednoznacznie, jak „węglowodory” się na próbkach znalazły.
Słowo „najprawdopodobniej” zostało także „najprawdopodobniej” użyte, gdyż komisja Jerzego Millera zleciła badanie instytucji, która… nie ma akredytacji do badań na obecność materiałów wybuchowych oraz węglowodorów (składników paliwa lotniczego i broni termobarycznej oraz paliwowo-powietrznej).
Do kolekcji „kontekstu Miller-Miedwiediew” można dodać skan fragmentu „Uwag RP do projektu raportu MAK”, w których strona polska stwierdza, że nie otrzymała od Rosjan wyników żadnych badań, które mogłyby wykluczyć lub potwierdzić zaistnienie na pokładzie rządowego Tu-154m wybuchu.
[1] http://niezalezna.pl/24344-kontekst-millera
[1] http://warszawapraga.po.gov.pl/aktualnoci-szczegoly/items/komunika-w-sprawie-v-ds-3211.html
[1] http://niepoprawni.pl/blog/1903/jak-komisja-jmilera-obroty-wgamielina-wyliczala
[1] http://fotoszop.salon24.pl/333149,czy-amielin-byl-czlonkiem-komisji-millera
[1] http://mswia.datacenter-poland.pl/ZalacznikiDoRaportuKoncowego.pdf (załącznik 4, str2/14)
[1] http://niezalezna.pl/19027-smolensk-prokuratura-rejestrator-atm-qar-16112011-r
[1] http://www.bibula.com/?p=30382
[1] http://wyborcza.pl/1,76842,8777972,Miedwiediew_o_Katyniu_i_Smolensku.html
[1] http://mswia.datacenter-poland.pl/protokol/ZalacznikNr4-TechnikaLotniczaIJejEksploatacja.pdf
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/127892-jak-komisja-millera-i-rzad-tuska-wybuch-w-tu-154m-wykluczali
