Dziś mija 300 rocznica urodzin Fryderyka II Wielkiego. Dla Polaków sprawca jednej z największych tragedii narodowych – rozbiorów, dla Niemców powód do dumy i okazja do świętowania.

Nie pamiętalibyśmy o tej rocznicy, gdyby nie niemieckie media. Niemal wszystkie niemieckie gazety od wielu dni są pełne wspominek, najczęściej ciepłych i pełnych bojaźliwego zachwytu nad „królem-żołnierzy”.

Trzeba oddać sprawiedliwość. Fryderyk II był nie tylko bandytą politycznym i militarystą. Przejawiał wszechstronne uzdolnienia. Pisał wierszem i prozą, słuchał muzyki, zawzięcie dyskutował z Wolterem i innymi filozofami. Czy za to Niemcy go cenią? Za stworzenie w Poczdamie perełki europejskiej architektury – pałacu Sanssouci? Też. Ale większość wspominek dotyczy tego, jak wspaniale zorganizował państwo pruskie, do perfekcji doprowadził rozwój biurokracji.
Na potrzeby obchodów rocznicowych stworzono specjalną stronę internetową. Z listy sponsorów i patronów medialnych możemy dowiedzieć się że „Stary Fryc” jest wartością ogólnoniemiecką.
http://www.friederisiko.de

A jeszcze do niedawna było nie do wyobrażenia, aby nasi zachodni sąsiedzi przejawiali tak wielkie zainteresowanie tym… idolem nazistów. Na kanapie pod portretem tego pruskiego władcy - inny ulubieniec Niemców lat 30. i 40. XX wieku, Adolf Hitler - strzelił sobie w łeb.

Rozbudzenie w Niemcach zainteresowania pruskim rozdziałem ich dziejów rozpoczęło się w momencie przenosin stolicy RFN z Bonn do zjednoczonego Berlina, historycznej stolicy Brandemburgii i Prus.
Pojawiły się wówczas ostrzeżenia, że przeniesienie politycznego ośrodka rozbudzi w Niemcach uśpione złe instynkty. A w rozbudzeniu tych instynktów mają zdolnego pomocnika – Władimira Putina. Ten dawny pułkownik KGB przy wielu okazjach nawiązuje do dobrych relacji politycznych między carycą Katarzyną, a królem Fryderykiem, dając dwuznacznie do zrozumienia, że miło by było powtórzyć historię.
Nie dodał na szczęście, czyim to miałoby się to odbyć kosztem. Choć z drugiej strony wcale nie musiał…