Nie żyje Maryla Płońska, działaczka Wolnych Związków Zawodowych, ROPCiO, MKS

W Gdańsku zmarła Maryla Płońska, bohaterka walki o polską wolność, działaczka Wolnych Związków Zawodowych, która 16 sierpnia 1980 r. ratowała strajk razem z Anną Walentynowicz i Aliną Pieńkowską.

Ciężko chorowała. Państwo znajdowało dla niej zaledwie 477 zł miesięcznie.

 

Za „Encyklopedią Solidarności”:

Maryla Płońska urodziła się 19 sierpnia 1957 w Gdańsku. Ukończyła Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Gdańsku (1978), w latach 1979-1980 studiowała na Wydziale Chemii Politechniki Gdańskiej.

Pod koniec lat 70. współpracowała z ROPCiO, w latach 1978-1980 była działaczką WZZ Wybrzeża. Współzakładała i redagowała niezależne pismo WZZ Wybrzeża „Robotnik Wybrzeża”.

W latach 1978-1979 współorganizaowała niezależne obchody rocznicy Grudnia ’70 w Gdańsku: 18 grudnia 1979 przemawiała w imieniu WZZ Wybrzeża podczas uroczystości pod bramą nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina.

7 VIII 1980 podpisała się (z Bogdanem Borusewiczem, Janem Karandziejem, Joanną i Andrzejem Gwiazdami, Aliną Pienkowską i Lechem Wałęsą) pod odezwą wzywającą stoczniowców do obrony zwolnionej z pracy Anny Walentynowicz. Od 14 VIII uczestniczyła w strajku w Stoczni Gdańskiej, początkowo była sekretarzem prac MKS (m.in. przy formułowaniu 21 postulatów), następnie organizowała biuro tłumaczeń dla dziennikarzy zagranicznych.

Między 27 października 1978 a 27 grudnia 1982 była rozpracowywana przez Wydział III KW MO w Gdańsku w ramach SOR/SOS krypt. Godot/Maszynistka.

Zniechęcona konfliktami w kierownictwie „S” wycofała się z działalności związkowej.

Na początku lat 80. pracowała dorywczo, m.in. udzielała korepetycji, wykonywała tłumaczenia oraz prace kreślarskie. W latach 1984-1987 była bibliotekarką na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1988 pracowała w Wojewódzkim Ośrodku Informatyki w Gdańsku, na przełomie lat 1988/1989 w spółce Intakom.

Od 1989 była na rencie. Miała I grupę inwalidzką.

 

Wieczny odpoczynek racz Jej dać, Panie...