Analiza Piotra Zaremby. Na razie Kaczyński górą nad Ziobrą. Ale i on, i Ziobro powinni unikać wojny atomowej

Jutro w Gazecie Wyborczej ukaże się kolejny sondaż TNS OBOP - a w nim po raz pierwszy zderzenie PiS i wciąż nie nazwanej partii Zbigniewa Ziobry. Ugrupowanie Kaczyńskiego ma 24 procent. Formacja Ziobry - 3 procent.

To dość słaby wynik nowej partii - przypomnijmy, że przegrany ostatecznie PJN miał w pierwszym  notowaniu prawie 9 procent. Jeszcze więcej uzyskały na początku SdPL Marka Borowskiego czy Demokraci.pl Marka Belki i polityków Unii Wolności. Wszystkie potem przepadły.

To że partia Ziobry, powtórzmy wciąż nie nazwana i nie utrwalona w świadomości społecznej, ma tak mało, może być zniechęcające. Ale może też stanowić bodziec do długiego marszu. Szybki sukces nie zawsze gwarantuje sukces ostateczny.

Na razie Ziobro ściga się z Kaczyńskim podróżami po kraju. Trwa walka o prawicowy lud, choć i o lokalnych działaczy. Michał Karnowski napisał ostatnio, że społeczne reakcje na tę frondę są zimne. To prawda, ale zwróciłbym uwagę i na to, że po przegranych wyborach reakcje zwolenników na Kaczyńskiego też są bardziej letnie niż zaledwie kilka miesięcy temu. Wystarczy zajrzeć do internetu. Można mieć wrażenie pata.

Naturalnie ten sondaż pokazuje zdecydowaną kontrolę lidera PiS nad przeciętnym prawicowym wyborcą. Zaryzykuję jednak twierdzenie, że entuzjazm się gdzieś wypalił.

Do tej uwagi warto dorzucić kolejną: entuzjazmu może być jeszcze mniej, kiedy po prawej stronie dojdzie do wojny atomowej. Na razie Jarosław Kaczyński przytomnie nie skorzystał z okazji aby za Arturem Balazsem przypisać Ziobrze używanie prokuratury do działań przeciw niemu i jego bratu. Nie wiemy, co o tym naprawdę sądzi. Ale nawet jeśli w ten zarzut wierzy, dobrze wie, że dekonstruowanie roli Ziobry w latach 2005-2007 to najlepsza droga do generalnego uderzenia w mit IV Rzeczpospolitej. Jego się od dokonań Ziobry oddzielić nie da.

Wszak obaj Kaczyński i Ziobro są wysyłani przed Trybunał Stanu w bardzo podobnej, niejasnej sprawie dotyczącej Barbary Blidy. Zainteresowanie prokuratury politykami łatwo przedstawić jako element państwa policyjnego. I można też jako wyraz antykorupcyjnego zapału.

W innych sprawach prezes PiS już jednak się nie ogranicza. Rozprawia o pasywnej roli Ziobry i Kurskiego podczas kampanii. To wszystko prawda - obaj politycy obrazili się na sztab, być może zajęli postawę wyczekującą promując bardziej bliskich sobie kandydatów na listach PiS niż PiS jako całość. Ale są wypowiedzi Kaczyńskiego z czasów kampanii, kiedy temu zaprzeczał i obu chwalił. Jeśli będzie te wątki dziś ciągnął, wyjdzie na człowieka małostkowego i naginającego historię dla własnych celów.

Podobny charakter mają opowieści o tym, że obaj europosłowie szykowali się do przejęcia lub opuszczenia partii od 2009 roku. I znowu - jest to prawda, tyle że w demokratycznych partiach takie scenariusze są pisane przez różne grupy nazywane frakcjami. Inaczej liderzy byliby nimi dożywotnio. A - powtórzę - pomijając już wrażenie magla, demaskowanie właśnie Ziobry, robi wrażenie strzelania sobie w stopę. Czy Kaczyński chce tego dziś czy nie, przy jego walnym udziale wykreowano mit "dzielnego szeryfa". Powiedzieć teraz: mit był od początku fałszywy, to zanegować istotną część własnej historii.

Ziobro i Kurski zachowują na razie powściągliwość. Oni z kolei rozumieją, że demaskowanie Kaczyńskiego to rozprawa z dużymi fragmentami własnych biografii. Tym bardziej nie da się oddzielić mitu IV RP od mitu jego twórcy. Ale z Brukseli już słychać groźne pomruki, zapowiedzi odwetowych rewelacji ujawnianych czy wypuszczanych przez ziobrystów. Możliwe nawet, że prawicy grozi mała wojna atomowa.

Pewien mój znajomy skwitował pierwsze jej symptomy sms-em: "Tusk znowu szczęśliwy, nie musi nic robić".