Bój nieostatni. "Schymalla żadną indywidualnością nie była, tym bardziej nie była nią Wyszyńska"

Przepędzanie dziennikarzy z publicznej anteny i mętlik wokół osób telewizją kierujących, to stałe fragmenty gry polskiego życia społecznego. Nowa ekipa - nowe porządki. Jednak tym razem swoi przepędzają innych swoich. Można ocenić tak – Iwona Schymalla żadną indywidualnością nie była, tym bardziej nie była nią Małgorzata Wyszyńska. Jakie takie talenty do trafnych przewidywań, czego dziś mogą oczekiwać mocodawcy. I, oczywiście do sprawnej realizacji tych zachcianek. Żadnych ambicji zawodowych, poza byciem na ekranie. Schymalla gładko i fachowo prowadziła programy katolickie i gdyby nie skusiły ją do dyrektorowania będące właśnie w potrzebie obłudne siły polityczne, byłaby z pewnością nadal mile widziana przez wszystkich. Przechodząc jednak na służbę – trzeba się liczyć z chimerami obłudnych sierżantów.

Dworak i Braun – od dawna skompromitowani. Dali się wciągnąć z łatwością na salony od dawna niewietrzone, więcej – stali się natychmiast licho świecącymi, a łatwymi do przesunięcia kandelabrami w tych pomieszczeniach. Wysunięty wczoraj członek z ramienia – Andrzej Godlewski, inaczej myślących najchętniej posłałby do wszystkich diabłów, byle tylko zadowolić bliskich Komorowskiego. Jakaś nadzieja tkwi w Karolu Małcużyńskim, ale po pierwsze niedokładnie wiadomo czy pamięta jeszcze zasady prawdziwego dziennikarstwa, i czy jego kandydatura, to tylko chwilowy kaprys salonu, czy też jest inaczej. Kiedyś wpadł on w sidła reklamy z dużą forsą, ale w porównaniu, na przykład z takim Zygmuntem Chajzerem, którego nazywa się już od lat Mister Vizir – drobnostka!

Poczynione zmiany w TVP specjalnie mną nie wstrząsnęły. Gdyby ktoś chciał nakłonić mnie do ponownego płacenia abonamentu, oczekiwałbym lepszej zachęty. Wciąż więc korzystam z rady premiera Tuska sprzed czterech lat. Nie płacę. A wczorajszy bój o swoich na antenie nie jest zapewne ostatni. To tylko króciutka uwerturka.