Przegrana prawicy w wyborach,  jednak nie klęska, to efekt przede wszystkim w ogromnej przewagi  medialnej obozu rządzącego. Ale na to nakłada się jeszcze jedna przewaga. Jest to przewaga amoralnego cynika, nihilisty nad zapalczywym idealistą. Polityka demokratyczna z zasady jest idealistyczna.

Ten idealista jest trochę staroświecki, przekonany o swojej uczciwości i szlachetności,(często bywa to nieznośne) ale niezdolnym do tzw. prezentacji na polu gry, którego reguły wyznaczają ci pierwsi. Gdy taki idealista wchodzi na pole gry wyznaczone przez amoralnych nihilistów, jest przegrany na wejściu, bo amoralny nihilista po mistrzowsku posługuje się moralnością dla własnych interesów. Ma przewagę. Jest co prawda granica natarczywości tej obłudy, ale tylko mniejszość, jak dowodzi tego totalitaryzm, jest odporna na manipulacje.

Geniuszem gry hipokryzją jest Adam Michnik, jeden z ojców założycieli III RP. Mistrzem tej strategii jest wracający w chwale bojownika o wolną od przemocy „czarnych” Polskę, Jerzy Urban. Na czym obecnie polega ta gra? To mieszanina zajadłego antyklerykalizmu przy jednoczesnym kokietowaniu ludzi wykluczonych z polityki i świata zasobów (potencjalnych członków Ruchu Palikota, 53% społeczeństwa obojętna na politykę, bo demokracja nie jest dla nich atrakcyjna, jest za „trudna”). Kryzys upolityczni tę grupę, a narzędzie do jej zagospodarowania już jest.

W Polsce pole polityczno-społecznych gier jest polem nihilistycznym. To za sprawą nierozliczenia komunistycznej przeszłości, układu mediów i korupcji moralnej klasy dziennikarskiej. Teraz to pole nihilistyczne zaczyna zagarniać edukację i obyczaje. (Potencjalna minister edukacji to Magdalena Środa a potencjalnym ministrem do spraw polityki społecznej Biedroń. Dlaczego nie? )

Natura polityki to konflikt. Natura demokratycznej polityki to ucywilizowany konflikt. Dlatego polityka demokratyczna wymaga elit, które wiedzą co, to demokracja. Historia najbardziej dojrzałych demokracji pokazuje jakim kosztem następował ten przyrost wartości demokratycznych, jak mozolne i długotrwałe było budowanie konstrukcji  społecznej zapewniającej obywatelowi maximum wolności. To, co się dzieje obecnie jest procesem destrukcji. Ta recydywa struktur mentalnych z okresu komunizmu ujawnia, że duża część Polaków należy mentalnie do mutacji postsowieckiej. I podoba im się to.

„Funkcjonariuszami” gry na polu nihilistycznym nie są w pierwszym rzędzie politycy. Są to ludzie mediów, tzw. „osobowości” albo „autorytety”. Gdy myślę o mistrzach gry na polu nihilistycznym, to trudno nie przywołać Jerzego Owsiaka. Jest on twórcą pewnego typu języka-slangu. Jest „apolityczny”. Promowanie Wałęsy i innych przedstawicieli władzy, to drobiazg z dobrem jakie generuje. Taki dobry człowiek zajmuje się młodzieżą i chorymi dziećmi! Taki szczery człowiek. Nikt nie przyjrzy się kosztom tej imprezy, która jak podejrzewam równoważy koszty uzysku z działalności charytatywnej, na co wskazywał kiedyś Łukasz Warzecha. Robienie roboty ideologicznej poprzez charytatywność, to diabelski majstersztyk.

Szymon Hołownia to drugi bardzo ważny funkcjonariusz tego pola na „froncie” walki z instytucjonalnym kościołem. Walka z kościołem instytucjonalnym obecnie, to walka  z wolnością en globe, bo wolność w demokracji istnieje tylko dzięki równoważeniu się w polu polityki, ambicji i skłonności do poszerzania władzy przez kilka silnych instytucji. Kto tego nie rozumie, nic z polityki nic nie rozumie. Nie sądzę, aby nie rozumiał tego Hołownia. Kościół katolicki jest w Polsce obecnie jedyną taką instytucją, która równoważy siłę systemu oligarchicznego wyrosłego z komunizmu. I to właśnie kościół instytucjonalny.

Dlatego stanowi obiekt tak zajadłego ataku i od zewnątrz i od środka. Szymon Hołownia, młody i szlachetny i do tego katolik, broniący teraz „prześladowanego” księdza Bonieckiego, przed inkwizycją rodem z filmu „Imię Róży”, to wszak historia jak z telenoweli. I nie o poglądy Hołownii tutaj przede wszystkim chodzi. One choć ważne, są drugorzędne. Chodzi o ten  wizerunek szlachetnego mądrego młodzieńca. Chodzi o rolę. Hołownia to rewers kolejnego nihilisty-wesołka  Wojewódzkiego. A ta hipotetyczna inkwizycja, która niebawem spali na stosie księdza Bonieckiego i PiS, to jedno w świadomości tych, którzy oglądają „Mam talent” w TVN, prowadzony przez tego młodego szlachetnego człowieka katolika, który pisze książki o Bogu i jest sam najlepszym dowodem na to, że żadne pośrednictwo w relacji z Najwyższym nie jest potrzebne.

Przykładem politycznego nihilisty, który doskonale rozpoznaje i poszerza spectrum antydemokratycznej polityki jest Donald Tusk. Zastępuje on język realnych interesów językiem „miłości”, co zwykle jest maską, realnej ukrytej polityki. W takim kontekście, każda wypowiedź Kaczyńskiego, nawet na temat kota, to wypowiedź człowieka, który nienawidzi.

Funkcjonowanie tego pola związane jest ze środkami komunikacji, głównie z telewizją, która ma największą siłę rażenia. Odnoszę często wrażenie, że telewizja sama w sobie to Lewiatan, który rozdaje role w nihilistycznym sabacie czarownic i czarowników. Zwłaszcza teraz. Za sprawą mediów obrazowych dokonuje się oddalenie pojedynczej jednostki od naturalnego otoczenia i naturalnej wspólnoty. Tam gdzie one przetrwały nienaruszone przez  komunizm, wygrywa jeszcze prawica. Dzisiaj człowiek żyje wśród seryjnych krótkotrwałych produktów a jego stosunek do rzeczywistości jest zapośredniczony przez warstwę znaków wizualnych i dźwiękowych, co powoduje, że coraz trudniej  rozeznać mu się co jest rzeczywistością a co  fikcją.

Ten, który nie ma zakorzenia w kulturze, stracił długą pamięć. I na tym budują swoją pozycje kreatorzy pola nihilistycznego. W Polsce, prawie jak Rosji, ze szczególną siłą i zmysłem manipulacji. Kreują fikcje ubrane w kostium języka moralności. I to jest bardzo skuteczne.