(...) Lewicowe i skrajnie prawicowe media mimo wzajemnych antypatii mają ze sobą zaskakująco wiele wspólnego. To głębokie przekonanie, że społeczeństwo jest jak rzeźba, którą doktrynerzy mogą dowolnie formować. Sterować procesami społecznymi, a gdy materia okazuje się oporna, osiągać swoje cele, napuszczając jedne grupy społeczne na drugie.

Nam bliższy pozostanie koncept, że motorem wszystkich przemian są te same naturalne procesy rządzące światem i ludzkością od tysiącleci. Najważniejszym z nich jest przywiązanie do wolności osobistych. Wiara, że indywidualnie określane cele, marzenia i własna droga do dobrobytu zawsze są ważniejsze od kolektywnych dogmatów. (...)

Czas też, żeby ton medialnych sporów w Polsce dojrzał do naszych czasów.  Nie będziemy marnować miejsca, publikując odpowiedzi na osobiste przytyki  ze strony lewicowych mediów, nie zamierzamy zajmować się wymianą impertynencji.

W pianie medialnego partyjniactwa poginęło całe mnóstwo ważnych spraw. Problemów i wartości, w które głęboko wierzymy i których – mogą Państwo być pewni – będziemy konsekwentnie bronili.

 

Tomasz Wróblewski, nowy redaktor naczelny "Rzeczpospolitej" we wstępniaku.

 

Jak widać od teraz także w "Rz." przywiązanie do polskości, tradycji, wspólnoty i tożsamości narodowej jest passe. Od teraz najważniejsza jest jednostka. Lewica nie będzie spotykała żadnej kontrnarracji, ma wolne pole. Takie są fakty. Reszta po staremu. Ale czy wiele jest tej reszty?