Łukasz Warzecha i Wiktor Świetlik podczas sobotniego wręczenia nagród Złotej Ryby w Warszawie przedstawili najnowsza książkę śp. Macieja Rybińskiego pt. "Maciej Rybiński. Felietony". Jak zażartował Marcin Wolski, prowadzący spotkanie: 

Po śmierci okazał się autorem nadzwyczaj płodnym..

 

Felietony powstały oczywiście za życia tego wspaniałego autora i były publikowane w dzienniku "Fakt". Łukasz Warzecha dokonał ich wyboru:

Z tysiąca felietonów musiałem wybrać 120. To zadanie tytaniczne. Kierowałem się pewnymi kryteriami, między innymi tym, żeby teksty były ponadczasowe, choć sa w nich odniesienia do sytuacji np. z roku 2007. Choć nazwiska się zmieniają, układy są aktualne.

Warzecha przeczytał fragment jednego z felietonów, gdzie Maciej Rybiński wyznawał:

Człowiek w felietonie głowi się nad tym czy jakiś urzędnik złamał pragmatykę służbową, a tak naprawdę życzy mu,  żeby złamał nogę.

Wiktor Świetlik, szef opinii dziennika „Fakt” w okresie współpracy tej redakcji ze śp. Maciejem Rybińskim, wspominał:

Spotkanie z nim było dla mnie niesamowite. Są na sali ludzie znający go przez kilka dekad. Ja znałem go przez ostatnie cztery lata jego życia. Była ponad 30. letnia różnica wieku. I był jedynym człowiekiem tyle ode mnie starszym z którym tak błyskawicznie złapałem kontakt. Nie tylko ja jego, ale i on chyba mnie lubił, powiem nieskromnie.

 

I tak opisywał współpracę:

 

Maciek przysyłał felieton, dzwonił i pytał czy doszedł, a potem rozmawialiśmy przez 40 minut zanim ktoś nie przybiegł do mnie i nie zaczynał krzyczeć żebym się wziął do roboty. Czytał i pisał niezwykle szybko. Czasami prosiłem by napisał coś na bieżący temat, a on po kwadransie przysyłał gotowy tekst. Nie znam nikogo innego kto by tak potrafił. Najlepsze były zresztą jego polemiki. Do dziś pamiętam tekst „Balony dzisiaj nisko latają” o najnowszej książce Tomasza Lisa. Ale sam miał do siebie dystans, miał ogromnie dużo autoironii. Był, jeśli chodzi o podejście siebie, trochę jak Hugh Grant w komediach angielskich.

Gdy kiedyś pochwalił swojego naczelnego, ktoś z jakiegoś wydawnictwa około „gazetowyborczego” napisał, że to przykład jak dziennikarze podlizują się naczelnym. Rybiński odpowiedział:

Ten facet tego nigdy nie doświadczy, ale są tacy dziennikarze, którzy nigdy nie podlizują się naczelnym. To naczelni podlizują się tym autorom.

 

Warzecha:

Nie wstydził się pracy w „Fakcie”, który wczoraj skończył 8 lat.

Świetlik mówił, że głośny tekst Rybińskiego pt. „Koniec Polski Michnika i Kiszczaka” z 2006 roku niestety nie okazał się proroczy:

Polska jest dziś we władaniu tych panów dużo bardziej niż to było tuż przed napisaniem tego tekstu.

Wolski:

Polecam też inna książkę Rybińskiego, pt. „Ryba w czerwonej zalewie”.

Sala:

W polewie!

Wolski:

Co za różnica, sami państwo widzą -  raz polewa, raz zalewa.