Marta Kaczyńska: "Prezydentura mojego Taty nie zmieniła moich rodziców. Pozostali sobą"

Byli bardzo kochającą się parą przyjaciół. Mama i tata, mimo wielu obowiązków zawsze byli gotowi mnie wysłuchać i mimo dzielącej nas odległości pozostawali niezmiennie blisko. Kochali moje córeczki i wolnych chwilach starali się poświęcać im jak najwięcej czasu. Upłynęło już ponad półtora roku od ich tragicznej śmierci, ale wciąż nie mogę przywyknąć do ich odejścia.

Moi rodzice, poza tym, że byli nowoczesnymi patriotami z konkretną wizją przyszłości Polski, byli przede wszystkim dobrymi, wrażliwymi ludźmi. Bezpośrednimi, otwartymi na innych, umiejącymi słuchać i zawsze chętnymi do pomocy drugiemu człowiekowi. Oboje byli bardzo ciekawi świata. Tata miał fenomenalną pamięć i niezwykle dobrze znał historię. W wolnych chwilach lubił czytać i słuchać muzyki. Niesłychanie barwnie opowiadał. Miał ogromne poczucie humoru - tak jak i mama.

Rodziców cechowała  też zdolność do autoironii. Mama miała niesamowitą zdolność do nauki języków obcych i w zasadzie wszędzie na świecie potrafiła nawiązać z ludźmi wspólny język. Jej zamiłowaniem była przede wszystkim muzyka klasyczna, która towarzyszyła jej od zawsze. Od dziecka grała na fortepianie. Interesowała się sztuką i umiała dostrzegać piękno. Była też niepoprawną optymistką i nawet w najtrudniejszych chwilach wierzyła - zarażając tym innych, w pozytywne zakończenie.

Przy tym wszystkim rodzice byli niesłychanie skromni. Nie należeli do tych, którym największą przyjemność sprawiają dobra materialne. Doceniali możliwości dzisiejszego świata, ale zawsze podkreślali, że nie należy koncentrować swojego życia wyłącznie na sprawach doczesnych, prywatnych. Mieli w sobie ogromną potrzebę działania w interesie publicznym i byli w tym bezinteresowni. Uczciwi. Wierni zasadom. Spokojni. Prezydentura mojego Taty nie zmieniła moich rodziców. Pozostali sobą.

Marta Kaczyńska, rp.pl, 23 października 2011 r.