Tusk jak Putin. Platforma Obywatelska jak Jedinaja Rossija

Intuicja podpowiadała mi od dłuższego czasu, że jest jakieś podobieństwo między premierem Donaldem Tuskiem a płk. Władimirem Putinem. Nie miałem odwagi tego wypowiedzieć głośno, wydawało mi się to zbyt śmiałe. Zrobił to rosyjski publicysta Maksim Samorukow. W tygodniku Forum w tekście zatytułowanym „Jedna Polska?", pisze, że

Tusk jest jak Putin, PO jest jak Jedinaja Rossija. Różnice są tylko techniczne – na przykład w Polsce nie ma cenzury.

Na razie. Za to w mediach przechylnych rządzącym partiom, cenzurę zastępuje mechanizm skuteczniejszy od cenzury a mianowicie konformizm, który w Polsce przed wyborami przerodził się  wazeliniarstwo.

Telewizyjne pokazy połajanek przez Putina ministrów są stałym elementem życia quasi-politycznego Rosji. To psychoterapia dla sfrustrowanych beznadzieją i biedą Rosjan, którzy widzą na moment w Putinie dobrego cara. I serce im mięknie. Tusk taką połajankę robił urzędnikom, zapowiadając zawsze wyciągniecie konsekwencji wobec tych, którzy coś spartaczyli, ale na tym się kończyło. Była wtedy w użyciu marsowa mina.

Fachowcy od pijaru z PO kreują medialny wirtualny obraz przywódcy, który żyje niezależnie do tego co dzieje się w realności. Kierują go do tych, którzy są pozbawieni pamięci i nie czytają gazet. A takich jest większość, co znaczy, że przywódca to wirtualny cesarz, który panuje i zapewnia to, co niewyrobionemu ludowi jest potrzebne do życia - czyli poczucie stabilizacji. Lud winien być niewyrobiony, zwłaszcza historyczne. Stąd dostosowywanie programów nauczania. Wraca stara rzymska zasada rządzenia za pomocą „chleba i igrzysk”. Oczywiście z demokracją nie ma to nic wspólnego.

Tusk język polityki zastąpił językiem pełnym frazesów o miłości i szlachetności, co ma odróżniać go w oczach dobrych ludzi (każdy niezależnie od tego jaki jest, ma o sobie głębokie przekonanie, że jest dobry) od siewcy nienawiści Kaczyńskiego.

Podobieństwo można dostrzec też w sposobie poruszania się, gestykulacji, grze twarzą, na której zjawia się szeroka gama emocji, od marsowych min wyrażających moc i siłę po rozczulające spojrzenia na chłopców grających w piłkę na Orlikach. Tusk jest niezłym aktorem.

Z jaką miłością Putin wpatruje się w syberyjskiego tygrysa, poskramiając go swoim łagodnym wzrokiem albo w swojego pieska. Putin znany jest z brutalnego języka. Wykazuje tu poetycką oryginalność. O terrorystach mówił, że znajdzie ich wszędzie, a gdy znajdzie ich w kiblu, to zabije topiąc w muszli.

Tusk stylizował się na mocnego człowieka, kiedy mówił że trzeba wykastrować pedofilów czy rozprawić się ze stadionowymi bandytami. Gdy to mówi wybucha świętym ogniem moralnego oburzenia a mina jest oczywiście marsowa.

Media eksponują wysportowanie Putina, narty judo i atletyczny tors. Tusk to także wojownik sportowiec. Mistrz kopnięcia.

Polityce wizerunkowej, nastawionej na utrzymanie władzy, podporządkowane jest wszystko. Partie opozycyjne Platforma zneutralizowała proponując opozycjonistom dobre miejsce na swoich listach wyborczych. Bo PO jak Jedinaja Rossija jest partią władzy, która buduje apolityczną aurę. Budujmy, twórzmy Polskę jutra, nie róbmy polityki. Podobną technikę stosuje rosyjska partia rządząca.

Wzór jest zatem rosyjski, postkomunistyczny.

W PO jest miejsce dla wszystkich. I dla zwolenników katolickiego duchowieństwa i dla lewaków. I dla tych co są przeciwnikami małżeństw homoseksualnych i dla zwolenników. Tusk potrafi łączyć wodę z ogniem. Tusk tłumaczy tę gamę poglądów tym, że Platforma

jest miejscem dla wszystkich, którzy chcą dobrze służyć Polsce. Dokładnie tak samo jak w Ogólnorosyjskim Froncie Narodowym premiera Putina.

– pisze rosyjski publicysta.

Wyraża akceptacje dla pragmatyzmu Polaków. Zasada budowania frontów „jedności”  to zasada sprawowania władzy wyniesiona z  komunizmu. Nie wszyscy z racji wiary mogli zapisać się do Partii. Ale od czego była mądrość Partii. W Polsce był Front Jedności Narodu a w stanie wojennym Patriotyczny Front Ocalenia Narodowego, gdzie mógł znaleźć się każdy człowiek o osobowości konstruktywnej, który chciał coś zrobić dobrego dla Polski, oczywiście Polski socjalistycznej. Tam byli sami dobrzy i szlachetni ludzie. Oszołomów nie tolerowano.

Wracając do tekstu Samorukowa, jak przystało na rosyjskiego patriotę, partię Kaczyńskiego rosyjski publicysta traktuje jako partię konserwatywnych nacjonalistów, której cechą zasadniczą jest „patriotyczne wstecznictwo”. W mentalności Rosjan Polska funkcjonuje jako bliska zagranica a Polacy nie zaliczają się do „zapadników”, czyli prawdziwie demokratycznych narodów europejskich. „Zapadnikami” w większym stopniu są Rumuni, Węgrzy, Słowacy. PiS w tej optyce to partia ludzi nierozsądnych, trochę wariatów, których należałoby podleczyć w psychuszce.

Sławomir Nowak wyraził onegdaj myśl, że Tusk jest dotknięty przez Boga wielkim geniuszem. Ta zdolność do takiego uwielbienia to standard wschodni, mający tradycje bizantyjską.

Putinowi nikt nie musi mówić, że jest geniuszem. Na stronach rosyjskich portali sporo jest tzw. putinizmów, czyli co bardziej interesujących wyznań rosyjskiego premiera. Przed szczytem G8 w czerwcu 2007 na spotkaniu z zagranicznymi dziennikarzami wyznał:

Oczywiście, jestem absolutnym czystym demokratą. Ale wiecie w czym jest problem? Nawet nie problem, a prawdziwa tragedia? W tym, że jestem taki jedyny. Innych takich na świecie po prostu nie ma. W Ameryce Północnej koszmar, tortury, bezdomni, Guantanamo, więzienie bez sądu i śledztwa. Zobaczcie co dzieje się w Europie, okrutne traktowanie demonstrantów, używanie kul gumowych, gazów łzawiących a to w jednej stolicy a to w drugiej, zabójstwa demonstrantów na ulicach. O postsowieckim obszarze nawet nie wspominam. Była nadzieja na chłopców z Ukrainy ale oni po prostu się zdyskredytowali. Tam sprawa idzie ku całkowitej tyranii, całkowite łamanie konstytucji i tak dalej. Po śmierci Mahatmy Gandhiego porozmawiać nie ma z kim.

Nie byłbym takim pesymistą na miejscu  premiera Rosji. Nie ma Mahatmy Gandhiego jest za to Donald Tusk, apostoł miłości.