Kaczyński albo Tusk z Palikotem

Wprawdzie Palikot rozstał się z Platformą, w konflikcie ale przecież ciągle pamiętamy kim był dla Donalda Tuska przez ostatnie kilka lat. Powierzano mu najbardziej brudne zadania, psucia polskiej demokracji i polityki, a także prowokowania i obrażania zarówno ś.p. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, a także Prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego.

Wywiązywał się z tego bez zarzutu, nie ma sensu przypominanie tych ekscesów, na które pozwalali mu dziennikarze w zaprzyjaźnionych z rządzącymi mediach. Wyciszono go tylko na chwilę tuż po katastrofie smoleńskiej ale zaraz po pogrzebach ofiar „występy” zaczęły się na nowo i to z jeszcze większą brutalnością.

2. Palikot był też pierwszym żołnierzem w kampanii prezydenckiej marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, także wtedy powierzano mu prowokacje i obrażanie Jarosława Kaczyńskiego i był w tym niestrudzony przez cała kampanię.

Jego zasługi dla tej prezydentury muszą być wielkie,bo nawet teraz kiedy atakuje Platformę, Prezydent Komorowski w dalszym ciągu uważa go za swojego przyjaciela, do czego przyznał się wprost w jednym z ostatnich wywiadów.

Nawet słynąca z wstrzemięźliwości Pani Prezydentowa Komorowska przyznała się, że przy każdym spotkaniu z Palikotem, odradzała mu atakowanie Kaczyńskich ale niestety jej nie posłuchał.

3. Stosunki Palikota z Platformą mógł dodatkowo popsuć jego wywiad rzeka, pod tytułem „Kulisy Platformy”, książka którą rozdaje w czasie kampanii wyborczej. Pełna opisów brutalnej walki pomiędzy czołowymi postaciami Platformy, ale w odniesieniu do Tuska tak naprawdę j łagodna.

Pokazuje bowiem „tylko” jego cynizm, pamiętliwość i brutalność w rozprawianiu się z niedawnymi jeszcze kolegami ale o tym wiemy i bez książki Palikota, znając losy takich ludzi jak Rokita, Piskorski Gilowska, którzy uważali że są wręcz braćmi i siostrami Tuska ale zostali potraktowani bezceremonialnie.

4.Tusk nie obraził się na Palikota, w publicznych wypowiedziach wcale się koalicji z nim nie wypiera, uważa bowiem ,że byłby zdecydowanie wygodniejszym koalicjantem niż zasobne w kadry SLD.

Tej partii Tusk musiałby oddać sporo stanowisk ministerialnych, a partia Napieralskiego mając wręcz nieograniczone i wygłodniałe kadry błyskawicznie zagospodarowałaby tyle resortów i urzędów centralnych, ze trudno byłoby niepodzielnie rządzić Polską.

Wokół Palikota wprawdzie krąży sporo dziwnych ludzi ale jak się popatrzy na czołówki jego list wyborczych to sporo tam „oryginalnych” postaci ale trudno się doszukać fachowców od czegokolwiek.

Palikot jest więc dla Tuska łatwiejszy do przełknięcia pod wieloma względami, nawet tym programowym, bo zapewne z najbardziej ekstremalnych pomysłów, będzie musiał zrezygnować.

5. Ma więc rację Prezes Jarosław Kaczyński przestrzegając Polaków przed konsekwencjami głosowania na Platformę, która jeżeli zwycięży w tych wyborach, to jej szef z dużym prawdopodobieństwem może sięgnąć po swojego niedawnego kolegę i przyjaciela Janusza Palikota.

On nadal będzie niekwestionowanym liderem takiej koalicji, będzie miał pod kontrolą wszystkie resorty siłowe, a te w swoich zasobach mają tyle materiałów, które mogą pogrążyć Palikota w każdej chwili (zawieszonych jest kilka postępowań prokuratorskich w sprawie jego interesów gospodarczych) więc „Janusz” będzie mu „jadł z ręki”.

Niezdecydowani wyborcy, a jest ich ciągle kilkanaście procent mają więc do wyboru Prawo i Sprawiedliwość i rząd Premiera Kaczyńskiego albo koalicję Platformy z Ruchem Palikota i rząd Premiera Tuska z Wicepremierem Palikotem. Miejmy nadzieję, że Polacy jednak do tego nie dopuszczą.