Polecamy. Dziś ( o 2030) w Teatrze TV (TVP1) "Dolina nicości" - adaptacja powieści Bronisława Wildsteina

Jako powieść "Dolina nicości" zyskała duży rozgłos i uznanie wśród czytelników i krytyków.Spektakl teatralny - na podstawie niektórych wątków - wyreżyserował Wojciech Tomczyk.

„Dolina Nicości” w ujęciu Tomczyka jest historią znajomości dwóch dawnych przyjaciół: Daniela Struny i Jana Returna, których drogi po 1989 roku zupełnie się rozeszły. Po latach dochodzi do spotkania. Uwalnia to falę skojarzeń i wspomnień - poznajemy dokładnie przeszłość bohaterów, inwigilowanych przez Służbę Bezpieczeństwa. Jednego, który wskutek prześladowań i pobytu w więzieniu popadł w alkoholizm i funkcjonuje na granicy życia i śmierci, i drugiego, który został tajnym współpracownikiem, a w następstwie tego zrobił dużą karierę jako dziennikarz.

Scenariusz Tomczyka jest samodzielny wobec powieści Wildsteina – wybiera jeden z jej wątków, wątek zdrady, i czyni go przewodnim  tematem utworu. W rolach głównych pojawią się Krzysztof Globisz i Mariusz Wojciechowski.

W rozmowie z "Rzeczpospolitą" Wojciech Tomczyk, autor scenariusza „Doliny Nicości”, mówił:

To bardzo ważna, wartościowa powieść, która otwarcie konfrontuje się ze współczesnością, a takich książek powstało w Polsce bardzo mało. Zawarty w niej opis III RP i mechanizmów rządzących naszym życiem publicznym jest wyjątkowo trafny. W scenariuszu skupiłem się na relacjach dziennikarza Jana Returna z jego kolegą ze studiów i opozycji Danielem Struną. Struna został kiedyś złamany przez SB, która zniszczyła mu życie. Nie podejrzewa, że spotkany po latach Return przeszedł na stronę dawnego wroga.

Pytany, dlaczego wybrał akurat wątek Returna i Struny, Tomczyk odpowiedział:

(...)  dla mnie najważniejsza jest historia przejścia od autentycznej przyjaźni do zdrady, która w konsekwencji prowadzi do samounicestwienia się Struny. Losy konkretnych ludzi są w teatrze ważniejsze i bardziej poruszające niż epickie panoramy historyczno-polityczne.

Tomczyk dodał, że Wildstein w swojej książce stara się dać czytelnikowi nadzieję, że sytuacja może się zmienić - a on sam nie podziela tego optymizmu.

Sil