Jest takie przysłowie: gdy się chce uderzyć psa, kij zawsze się znajdzie. Miłada Jędrysik właśnie przejęła pałeczkę w sztafecie tych, co gromko przestrzegają przed "Uważam Rze". Na stronie Wyborcza.pl odkryła dziś, że jest to pismo dla ...mężczyzn. Więcej, że nie pisze o kobietach i nie dopuszcza do pisania samych kobiet.

Trzeba się mocno napracować aby taką tezę udowodnić. Miłada Jędrysik odkrywa wprawdzie, że w ostatnim numerze są teksty sześciu autorek (tak naprawdę siedmiu, gdy doliczyć felietonistkę Dorotę Gawryluk), ale przecież piszą o sprawach nieważnych: o kulturze i obyczajach. W dziale krajowym są sami panowie, bohaterami też są raczej panowie, a jeśli panie to, jak Katarzyna Hall (w tekście niżej podpisanego) jako postać negatywna - alarmuje redaktorka.

Takiego akurat pomysłu na krytykę bym się nie spodziewał, ale moja wyobraźnia jest od zawsze ograniczona. Spieszę powiadomić Miładę Jędrysik, że większość dziennikarzy w Polsce to mężczyźni. Ot choćby w jej gazecie - zaglądam do stopki "Wyborczej". Naczelny i cała piątka wicenaczelnych to mężczyźni. Na 17 nazwisk tak zwanych dziennikarzy funkcyjnych, tylko trzy należą do kobiet: szefowa sekretariatu, szefowa działu nauki i szefowa działu dokumentacji. Czy to najistotniejsze funkcje, czy może obsługują same "tyły"?

Może powinniśmy na łamach "Uważam Rze" zażądać awansu redaktor Jędrysik. Dlaczego ma się zajmować tylko tak podrzędnymi zadaniami jak skubanie od czasu do czasu nielubianego tygodnika. Nie czas na poważniejsze zadania? Posuńcie się trochę panowie Kurski ze Stasińskim! Przecież u was nawet szef portalu Wyborcza.pl to facet.

Także w polityce, w biznesie, w obecnym rządzie chociażby, większość to mężczyźni, więc jak się o nich rzetelnie pisze, pisze się częściej mężczyznach. Czy zawsze tak jest? W następnym numerze będzie wywiad z Zytą Gilowską, ale rzeczywiście żadnego parytetu w tej materii nie ustanowiliśmy. Tym bardziej nie ma parytetu płci, gdy trzeba sprawdzać, kto jest bohaterem pozytywnym, a kto negatywnym. Jak Miłada Jędrysik przeforsuje jego wprowadzenie do prawa prasowego (co w dobie powszechnego ideologicznego szaleństwa jest w końcu jakoś tam możliwe), będziemy się zastanawiać, jak sobie z tym poradzić.

Na razie korzystając z tego, że nie mamy dodatku feministycznego, jak "Wyborcza", możemy być podgryzani. Na szczęście kobiety-czytelniczki są mądrzejsze od ich samozwańczych rzeczników.

Jest w tych ogórkowych wywodach jedna rzecz, która mnie szczerze zmartwiła, bo jest, niestety, serio. W całości to typowy kij na nielubianego psa. Ale konkluzja, że jesteśmy pismem antykobiecym, bo daliśmy na okładce zdjęcie przypominające Wrzesień 39, a tam naturalnie żołnierze, sami mężczyźni, to tylko na pozór logiczny absurd.

Skrajne kręgi feministyczne od dawna przeciwstawiają tradycyjną historię i kulturę dziwacznej sfeminizowanej podróbce. Skoro w dziejach wojen, zrywów powstańczych, aktywności patriotycznej na pierwszym planie widać mężczyzn, wyrzućmy to wszystko na śmietnik. Albo gruntownie przeredagujmy, co prawda wciąż nie wiadomo, jak.

Nieprzypadkowo apele profesora Andrzeja Nowaka o prowadzenie polityki historycznej w jednym z naszych tekstów Jędrysik zbija odwołaniem się do płci. Taka polityka ma być według niej "męska".

To czysty Orwell: przykrawanie przeszłości do dzisiejszych wyobrażeń, bo nam się nie podoba. Albo wyrzucanie jej nieomal w całości na śmietnik, bo patriarchalna, zgubna i nieprzydatna. No ale skoro czujne feministki przeglądają już pod tym kątem dzieła literackie, a przeciwnicy palenia usuwają papierosy i cygara z obrazów i filmów - można raz tylko jeszcze westchnąć. Szaleństwo z reguły nie ma skłonności do samoograniczania się. Ograniczyć mogą je tylko ludzie szaleństwem nie dotknięci.

Czego Państwu i sobie życzę.