Ad Deum qui laetificat iuventutem meam.... *

Ad Deum qui laetificat iuventutem meam.... *

Wtedy właśnie wróciłem do czasów młodości, kiedy nie było jeszcze motu proprio Summorum Pontificum. Kiedy człowiek marzył o tym aby w sposób nieskrępowany i bez obawy móc mieć przed oczami taki widok.

Lato i wakacje to czas wspomnień. Bo to zwykle w życiu człowieka bywa najlepszy okres młodości. Często też te obrazy z młodości się przypominają.

I mnie ostatnio się one przypomniały. Podczas kolejnej edycji Tradicampu we Włodowicach koło Zawiercia. W letnim campingu dla zwolenników mszy łacińskiej wzięło udział ponad 80 osób. Oprócz tego kilku seminarzystów i kapłanów. Kapelanem całego przedsięwzięcia był ksiądz neoprezbiter Marek Grabowski z Bractwa Kapłańskiego Świętego Piotra. Było też kilku kapłanów diecezjalnych. Całość prowadziło środowisko łódzkie ze znakomitym organizacyjnie Radosławem Świstkiem.

Dlaczego podczas tego wydarzenia w którym również miałem przyjemność brać udział, nasunęły mi się wspomnienia z młodości? Bo kiedy w poniedziałek rano 4 lipca wszedłem do włodowickiego kościółka przy 7 bocznych ołtarzach odprawiane były równolegle msze święte. Wtedy właśnie wróciłem do czasów młodości, kiedy nie było jeszcze motu proprio Summorum Pontificum. Kiedy człowiek marzył o tym aby w sposób nieskrępowany i bez obawy móc mieć przed oczami taki widok. Pomyślałem sobie też wówczas, że to właśnie liturgia Kościoła daje człowiekowi możliwość ciągłego odradzania się. Ciągłego powracania do Boga który jest dla każdego z nas źródłem wiecznej duchowej młodości...

*Do Boga, który jest weselem moim od młodości. Psalm 42 ...