25 czerwca 1976 r. był w Polsce bardzo gorącym dniem nie tylko ze względu na piękną, upalną pogodę

Rusza kolejny portal edukacyjno-historyczny IPN www.czerwiec76.ipn.gov.pl

25 czerwca 1976 r. był w Polsce bardzo gorącym dniem nie tylko ze względu na piękną, upalną pogodę. W strajkach i demonstracjach ulicznych, jakie miały miejsce tego dnia w co najmniej 90 zakładach przemysłowych na terenie 24 województw, uczestniczyło 70-80 tys. osób, co nie oddaje skali napięcia utrzymującego się w całym kraju. Bezpośrednią przyczyną protestu była drastyczna podwyżka cen wielu artykułów żywnościowych i niesprawiedliwe rekompensaty oraz arogancja, jaką wykazały się władze przedstawiając podwyżkę społeczeństwu. W Radomiu, Ursusie i Płocku ludzie wyszli na ulice demonstrując swój sprzeciw, doszło do starć z milicją, w Radomiu zakończonych dramatycznymi walkami ulicznymi, w których spłonął gmach Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Władze jeszcze tego samego dnia wieczorem zawiesiły wprowadzenie podwyżki, co zapobiegło rozszerzeniu się protestu.

Ekipa Gierka odpowiedziała brutalnymi represjami wymierzonymi w uczestników protestu, a często w przypadkowe osoby. Ich ponurym symbolem stały się "ścieżki zdrowia". Władze uruchomiły też wielką kampanię propagandową, której celem była odbudowa nadszarpniętego autorytetu władz, zademonstrowanie siły partii i spacyfikowanie społecznego niezadowolenia, aby raz jeszcze podjąć próbę wprowadzenia podwyżki cen. Do tego ostatniego nie doszło na skutek interwencji Kremla. Kryzys polityczno-społeczny zwiastował nadchodzące załamanie gospodarcze, a akcja pomocy represjonowanym za udział w proteście była katalizatorem formowania nowej, działającej jawnie, opozycji demokratycznej.