Przemówienie Tuska niewątpliwie dodało PO sił i wiary w zwycięstwo. Było po prostu dobre. Sęk w tym, że nieprawdziwe

Wystąpienie Donalda Tuska na konwencji z okazji 10-lecia Platformy Obywatelskiej w Gdańsku niewątpliwie można zaliczyć do udanych. Wygłoszone z głowy, było świetnie przygotowaną improwizacją.

10-lecie istnienia partii było pretekstem do sentymantalnego powrotu do źródeł Platformy. Tusk przypomniał, że PO miała być w zamyśle jej twórców ruchem społecznym, wolnym od obciążeń partyjnych mechanizmów. Dzisiaj również sprzedaje taką opowieść, na dowód wskazując świeże transfery polityczne z SLD i PJN (a pośrednio PiS).

Silna scentralizowana partia, której przewodzi jeden, niekwestionowany przywódca jako ruch społeczny? To nie przejdzie? Przejdzie. A jakże.

Donald Tusk w niezwykle zręczny sposób pożenił przesłanie postsolidarnościowe, do którego PO chętnie się odwołuje, przesłanie modernizacyjne, którego PO czuje się jedynym rzecznikiem i chadeckie, które ujawnia z coraz większym przekonaniem. Efekt: polska wersja szerokiej socjaldemokracji.

Platforma Obywatelska ewidentnie skręca w lewo. Ale nie jest to skręt w stronę lewicy obyczajowej, jakby chcieli niektórzy komentatorzy. Słowa Donalda Tuska o tym, że nie będzie klękał przed księdzem, lecz jedynie w Kościele przed Bogiem mogłyby z pozoru świadczyć o jakiejś wolcie ideowej. Nic z tych rzeczy.

PO to partia bezideowa. W opisowym sensie tego słowa. Brak przywiązania do jakichkolwiek -izmów oraz marzeń o wielkich reformach to jej sposób na sprawowanie władzy.

Podczas swojego przemówienia szef Platformy Obywatelskiej wielokrotnie podkreślał, że wiele zawdzięcza zwykłym ludziom, którzy głosują na jego partię. To przed nimi należy i trzeba klękać. To ich Tusk "ośmiela się prosić o powierzenie władzy". Nie wątpię, że wyborcy Tuska poczuli się docenieni.

Wspominał również o tym, że Zachód nas podziwia. Że jesteśmy dla Zachodu wzorem. Dorzucił cytat z Jana Pawła II, wymieszał z refleksjami o miłości, by zakończyć wątkami zgoła narodowymi i patriotycznymi. Każdy mógł znaleźć coś dla siebie.

Platforma - mówił Tusk - jest jak demokracja. Niedoskonała, pełna wad, ale lepszej nie wymyślono.

To było przemówienie, które miało obudzić ducha przedwyborczej walki w członkach Platformy. Przemówienie, które miało na celu przekonanie nieprzekonanych i wątpiących, że tylko ta partia jest w stanie spełnić ich sen o zamożnej i szczęśliwej Polsce. Przemówienie, które stanowiło zlepek wszystkich istotnych i znaczących społecznie haseł adresowanych do szerokiego grona odbiorców PO - partii przedstawiajacej sie jako głos ludzi aspirujących do sukcesu.

Tak, to przemówienie bez wątpienia rozpoczęło ofensywę partii rządzącej. Dodało jej sił i wiary w zwycięstwo. Było po prostu dobre.

Sęk w tym, że nieprawdziwe. O czym boleśnie przekonamy się wszyscy, wlokąc się godzinami po polskich drogach lub pociągami na wakacje nad polskie morze i w góry. Robiąc codziennie zakupy w przyosiedlowym sklepie czy wykupując leki w aptece. Płacąc ratę za mieszkanie i za samochód i 5,20 za benzynę. Licząc we wrześniu wydatki na wyprawkę szkolną i z drżeniem czekając na to, aż nasze 6-letnie pociechy pójdą karnie do szkół. Płacąc jak za zboże za ludzkie traktowanie podczas porodu czy wydając masę pieniędzy na produkty dziecięce, które zdrożeją w wyniku podwyżki VAT. 

Tylko co z tego, że nieprawdziwe. Tusk i Platforma Obywatelska znaleźli klucz do serc większości Polaków. Obiecując im dumę i brak kompleksów, żerują na społecznym zakompleksieniu i marzeniach o małesj stabilizacji. I nie zmienią tego niedogodności życia, doświadczane na co dzień. Nie zmieni tego również uderzające wielu z nas wrażenie , że na Odrze wciąż przebiega granica cywilizacyjna Europy.

My po prostu lubimy żyć złudzeniami. Mimo, że nas na nie nie stać, ponieważ władza w naszym imieniu za nasze pieniądze tak nam wszystko urządziła, że za wszystko musimy słono płacić.