Niektóre potęgi wydają się być ze stali, a są z żeliwa. 1 maja 1980 - manifestacja siły Gierka. Trzy miesiące później...

Życie Warszawy, 2 maja 1980 roku

 

Wielka manifestacja całego narodu. Imponujący pochód pierwszomajowy w stolicy

Zwartość i jedność narodu zespolonego z partią, ogólnospołeczna akceptacja dla programu VIII Zjazdu PZPR, wola twórczej pracy i świadomość zadań, satysfakcja z dorobku ojczyzny - oto atmosfera tegorocznych manifestacji 1-majowych w Polsce.

Sprawozdawcy "Życia Warszawy" piszą:

Ponad 5 godzin trwała pierwszomajowa manifestacja. Główną arterią Warszawy, ul. Marszałkowską przemaszerowali przedstawiciele wszystkich środowisk pracowniczych: robotnicy, rolnicy, urzędnicy, naukowcy i twórcy, studenci, sportowcy, młodzież, delegacje województw i przodownicy pracy z całego kraju.

Warszawiacy licznie zgromadzili się w pochodzie, manifestując jedność narodu, poparcie dla polityki partii i stronnictw, gotowość do pracy nad przezwyciężeniem trudności gospodarczych, do pracy dla rozwoju kraju, do współuczestnictwa w podejmowaniu i realizacji decyzji w sprawach ważnych dla dobra Polaków i Polski.

 

Przemówienie Edwarda Gierka (fragment):

Kraj nasz rozwija się obecnie w bardziej złożonych, trudniejszych niż poprzednio warunkach (...). Pozdrawiam funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa, wszystkich, którzy stoją na straży ładu i porządku publicznego, chronią życie i mienie współobywateli.

 

*****

Trzy miesiące i dwa tygodnie później wybuchają strajki w Stoczni Gdańskiej. A przecież tamta potęga wydawała się nie do ruszenia. Wszyscy mówili, że popierają, doceniają, że jest zielono. Jak widać, niektóre potęgi wydają się być ze stali, a są z żeliwa. Propagandowego i policyjnego. Gdy zabraknie jednego z nich - pękają. Wcześniej oczywiście nasyłając na niezależnych drukarzy (czy dzisiaj internautów) bezpiekę.