W ciszy i ufności leży wasza siła czyli ciągła Wielkanoc

W CISZY I UFNOŚCI LEŻY WASZA SIŁA CZYLI CIĄGŁA WIELKANOC

To co najbardziej uderza to właśnie cisza. Ale zaraz potem to, co w tej ciszy do człowieka dociera. Bo najpierw jest to otaczająca przyroda, której - oddany codziennym sprawom - zupełnie człowiek nie obserwuje. A potem smak podawanych potraw.

Dziś znów wpis świąteczny więc i znów duchowy. O pierwszych dniach mienionego Wielkiego Tygodnia. Dniach, które spędziłem w pustelni ojców kamedułów w Bieniszewie pod Koninem. Eremitów żyje tam 8. W różnym wieku. Każdy ma osobną pustelnię - domek. Goście dostają pustelnię - pokój w wieloizbowym budynku. Życie wspólne - ograniczone w zasadzie do wspólnej modlitwy - nie jest łatwe. Ta pierwsza modlitwa zaczyna się już o 4 nad ranem.

I potem dalej - kolejne 6 razy w ciągu dnia. Aż do 19.30 czyli godziny spoczynku. I tak dzień w dzień. Monotonnie to samo. Jak oni to wytrzymują? Odpowiedzią jest chyba sentencja z Księgi Izajasza, rozpoczynająca wyłożony w każdej z gościnnych cel porządek dnia. "w nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła" (Iz.30,15). To prawda. To co najbardziej uderza to właśnie cisza. Ale zaraz potem, co w tej ciszy do człowieka dociera. Bo najpierw jest to otaczająca przyroda, której -  oddany codziennym sprawom - zupełnie nie obserwuje. Potem smak podawanych potraw. W zasadzie rzadko się nad tym zastanawiam. A tam tak. Potem natomiast przychodzą, rzeczy kolejne. Choćby refleksja nad treścią czytanych w stallach psalmów. I nad czytanymi przed wieczorną kompletą żywotami świętych. Zaskakujące.

Bo po minionym Triduum Sacrum pomyślałem sobie, że dotąd - nim zacząłem odwiedzać bieniaszewskich eremitów - to takie refleksje miewałem właśnie w tym liturgicznym okresie. A u nich towarzyszą mi one za każdym pobytem. Ciekawe czy im też? Ciekawe jak to jest -  ciągle mieć Wielkanoc?