PKP - lokomotywa

Stoi już w polu lokomotywa

Ciężka, ogromna i nieruchliwa:

jak obrzydliwa

Stoi i charczy, mruczy i stuka

Mróz spod zimnego brzucha jej bucha:

 

Ziąb jak trzęsąco!

Chłód jak trzęsąco!

Mróz jak trzęsąco!

Lód jak trzęsąco!

 

Już nawet nie sapie, nawet nie dyszy

A jeszcze kolejarz, że jego to winna wciąż słyszy

Spółki do niej podoczepiali

Wielkie, żarłoczne, prezesi kupę pieniędzy dostali

A pełno ludzi w każdym wagonie

A w jednym już miazga

A w drugim już koniec

A tych wagonów jest ze czterdzieści

Sam nie wiem, ile się może ludzi w nich zmieścić ?!

 

Lecz choćby przyszło tysiąc atletów

I każdy miał dla Grabarczyka tysiąc wilczych biletów

I każdy nie wiem jak się wytężał

To Tusk go nie ruszy, taki to dla niego ciężar

 

Nagle gwizd!

Nagle świst!

Rząd robi uff!

PR znów w ruch!

 

Najpierw powoli, zbyt ociężale - ale

Ruszyła PR- machina po szynach prawie wspaniale

Szarpnęła wagonik z wiceministrem z PSL w pole

I znów kręci się kręci, koło za kołem

I Tusk się uśmiecha, rozkłada ręce

I gada: cóż mogę więcej?

Mróz nie jego wina, to przecież zima

 

A pociąg znów ruszył, co w polu tam stał

Już pędzi po torze, gdzieś w dal

A dokąd, a dokąd, a dokąd?

Tak gna, po torze, po torze

Przez góry, przez tunel

Przez most

Do Berlina wprost!

I śpieszy się, śpieszy by zdążyć z prywatyzacją na czas

Bo Deutsche Bahn wita już NAS!