Polska jak kartka na szybie. >>Polska rządowo-samorządowo-państwowa to kraj „nie da się" i „obiektywnych trudności"<<

Pociąg jedzie 60 km/h. W korytarzu lód i śnieg. Nic dziwnego: w podmiejskim pociągu nie domykają się drzwi. Aby nie było wątpliwości informuje o tym schludna kartka naklejona na zmrożoną szybę: „drzwi zamarznięte".

Choć rzecz działa się w pociągu Kolei Mazowieckich na trasie Dęblin – Skierniewice, to jest kwintesencją załatwiania rzeczy w Polsce. Pomyślmy, ile energii ktoś włożył w tę oczywistą oczywistość.

Awarię zauważył pewnie kierownik składu, poinformował kogo trzeba. Tam, „w centrali" zadziałały tęgie głowy, które pewnie przy wykorzystaniu linii telefonicznych i czasu służbowego wykoncypowały rozwiązanie w postaci kartki. Ktoś wstukał tekst w komputer i wydrukował schludnie (odliczamy toner i ze dwie, trzy kartki papieru), ktoś wziął klej i przykleił informację we właściwym miejscu. I problem został rozwiązany – przecież pasażerowie zostali poinformowani, że ... przecież zamarznięte.

Gdyby tę energię wykorzystano na naprawienie drzwi, byłby pewnie lepszy skutek. Może, ale  znając realia takich instytucji jak kolej, myślenie szło raczej w kierunku przygotowania odpowiedniego „krycia" niż naprawy. A że pociąg się wychładzał (temperatura na zewnątrz z minus 15), a pasażerowie marzli? A podziwiać widoków z okien nie łaska, co?

Czepiam się? Czyż każdy z nas nie zna podobnych sytuacji – choćby zwężenia pasa ruchu na odcinku, aby po kilkuset metrach stwierdzić że dziura w jezdni jest, ale żadnego robotnika czy maszyny za to wbity w dziurę jakiś kij z napisem „uwaga"? Przesadzam? Chyba nie. Polska rządowo-samorządowo-państwowa to kraj dupokrytek, „nie da się"  i „obiektywnych trudności". Gdzie zawsze „nie ma procedur" a żeby coś zrobić „trzeba najpierw zmienić prawo". No i nieodłącznych bobrów (które spietrzają wodę, powodując powodzie) i nornic (te z kolei drążą korytarze w wałach).

Jest zima? Więc drzwi w pociągach zamarzają a jak się nie podoba, to... No właśnie, co?