W Radiu Maryja częściej sam występuję, niż go słucham. Ale jak już słucham, natrafiam na audycje mądre i piękne

O ludziach bezdomnych w Radiu Maryja.

1. O ludziach bezdomnych słyszymy najczęściej wtedy, kiedy zamarzają na śmierć. Już prawie sto takich osób zamarzło tej zimy. Tej zimy, która kalendarzowo jeszcze się nie rozpoczęła...

O ludziach bezdomnych słyszymy wtedy, gdy są bici, jak dwa lata temu we Wrocławiu, gdy policja pałami wypędzała ich z Dworca Głównego we Wrocławiu.

O ludziach bezdomnych słyszymy wtedy, gdy są zabijani. Grupa nastolatków zakatowała na śmierć bezdomnego - czytaliśmy wiele razy. Zakatowali bezdomnego, nawet nie dodaje się, że człowieka....

2. Cóż wiemy o świecie ludzi bezdomnych? Jak o miłości w piosence "Trubadurów" - nic, albo prawie nic.

O tym, jaki to bogaty świat, usłyszałem wczoraj w Radiu Maryja. Usłyszałem piękną, mądrą rozmowę o tym, kim są ludzie bezdomni, dlaczego nie maja domów i jak powinno się im pomagać.

Rozmówcami Radia Maryja byli księża i osoby świeckie ze Schronisk Brata Alberta. Chwała im, za ich pomoc i za ich opowieść.

3. Usłyszałem o tym, dlaczego ludzie są bezdomni. Jednych wyrzuciła rodzina, drugich bezduszne państwo. Jedni stracili swoje domy, inni - jak bezdomni wychowankowie domów dziecka - nigdy własnych domów nie mieli. Jedni są bezdomni, bo przepili wszystko, co mieli, drudzy są bezdomni - bo bo ktoś ich wypędził lub porzucił, jeszcze inni - bo ich bliscy umarli, a oni pozostali na pastwę losu, zagubieni i bezradni.

Cała galeria ludzkich losów. Naszych losów.

Jakże trudno zbudować  ciepły dom.  I jakże łatwo go stracić.

Usłyszałem przede wszystkim o tym, że bezdomni to też ludzie.

4. Jeden z księży apelował, żeby nie zabierać bezdomnych do domów pomocy społecznej, bo oni tam bardzo szybko umierają. Zabija ich stres, związany z wyrwaniem ich z wolnego świata kanałów i wrzucenia w urzędowy dryl placówki opiekuńczej.

Nie powinno się wyłapywać bezdomnych ludzi. Lepsza jest dla nich pomoc tam gdzie żyją. Żeby było dla nich schronisko z łóżkiem i miską zupy, do którego można nie tylko przyjść, ale i wyjść, kiedy się chce.

I żeby można było wejść na dworzec i żeby policja nie biła.... To są marzenia ludzi bezdomnych.

5. A teraz uwaga sympatycy lewicy. Jeden z księży na antenie Radia Maryja mówił o tym, jak do pomagania bezdomnym zainspirowała go lektura powieści "Na dnie" Maksyma Gorkiego. Tego samego Gorkiego, którego twórczość hołubili komuniści. Poprawność polityczna zabrania mówić o Gorkim, poprawne politycznie media o nim nie wspomną. Radio Maryja nie jest poprawne politycznie i dlatego tam swobodnie można było opowiedzieć o Gorkim i jego wrażliwości na krzywdę ludzi.

Pilnie przeczytam "Na dnie", bo przyznam szczerze - od Gorkiego dotychczas mnie odrzucało.

Co to może z człowieka zrobić niepoprawne politycznie Radio...

6. Przyznam się, że w Radiu Maryja częściej sam występuję, niż go słucham. Ale jak już słucham, natrafiam na audycje mądre i piękne.

Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna... - modlą się z Radiem dzieci i modlą samotni starzy ludzie, czasem tacy, dla których telefon do tego Radia to jedyny kontakt ze światem.

Słucham audycji, w której ludzie telefonują i zgłaszają gotowość pomocy innym ludziom. Ktoś ma na zbyciu stary, ale jeszcze dla kogoś przydatny kozuch, ktoś meble kuchenne, ktoś inny... suknie ślubną.

7. Dobrze, kończę te pochwały Radia, bo już przebieracie nogami.

Proszę bardzo - dworujcie sobie i śmiejcie się z Radia Maryja i z ludzi, którzy go słuchają. Sami go nie słuchacie, ale wiecie o nim wszystko złe, co inni wam wmówili.

I niech was wkurza, niech was wścieka ten darowany Radiu wdowi grosz. Ludzie mają prawo dawać na to, co uważają za dobre.

"Moherowe berety" nie chodzą na mecze, a jednak z ich podatków budowane są stadiony. Tym większe jest ich prawo do wspierania Radia, a szydercom od tego wara!

8. Mój blog jest otwarty. Śmiejcie się, a ja wam z góry (po ang. - from mountain) odpowiem jak Gogol - wiecie z kogo się śmiejecie? Z siebie się śmiejecie...

I dziękuję Radiu Maryja za te mądre rozmowy niedokończone o ludziach bezdomnych.

I dziękuję za nieustanną pamięć Radia o wszystkich tych ludziach, którzy nie są młodzi, piękni i bogaci, a też mają prawo do życia, słuchania  i mówienia, choć wielu chciałoby im zabrać nie tylko dowód, ale i godność osobistą.