Nasz wywiad. Prof. Bugaj: "Zaproszenie Jaruzelskiego to przekroczenie granicy, która przekraczana być nie powinna"

Michał Karnowski: Jest pan w tej chwili poza polityką. Ma pan mocne korzenie solidarnościowe. Jak postrzega pan zaproszenie Wojciecha Jaruzelskiego na posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego przez prezydenta Bronisława Komorowskiego?

Prof. Ryszard Bugaj (polityk, ekonomista): Oceniam to źle, tym bardziej, że nie było nawet protokolarnego, oficjalnego powodu do wystosowania tego zaproszenia. To nie był prezydent wybrany w wyborach powszechnych, ale wskutek kontraktu Okrągłego Stołu, nie było więc powodu by i jego włączać do zapraszanego grona.

Osobny wątek to temat spotkania - relacje polsko rosyjskie. Czy Wojciech Jaruzelski zna się na tych relacjach? To jest materia gdzie słowo "znać się" powinno być wzięte w cudzysłów. Jakoś się na pewno zna, ale w sposób mało dziś przydatny i trudny do zaakceptowania. Cała jego kariera przebiegała według reguł narzuconych Polsce przez sąsiada, reguł, które Jaruzelski szanował i uznawał.

Ma też na koncie wiele epizodów bardzo bolesnych dla Polaków. Dla mnie szczególnie bolesna jest inwazja Układu Warszawskiego na Czechosłowację, którą w 1968 roku nadzorował jako ówczesny minister obrony.

 

Jakie są więc pana zdaniem przyczyny zaproszenia Jaruzelskiego?

Prezydent Komorowski najwyraźniej uległ tu podszeptom współpracowników. I generała Kozieja i mojego byłego kolegi Tomasza Nałęcza. Szkoda, bo to jest decyzja, która w kategoriach etycznych jest przekroczeniem granicy, która przekraczana być nie powinna.

 

W wymiarze historycznym ta decyzja oznacza podkreślenie, że korzenie III RP sięgają PRL, a tamto dziedzictwo uznajemy za równoprawne.

Na razie mamy ze zdarzeniem niedobrym, choć epizodycznym. Może prezydent jednak nie pójdzie tą drogą? Ale oczywiście ma pan rację - ten gest wpisuje się w taką interpretację.

 

Na drugim biegunie jest Jarosław Kaczyński, który odmawia udziału w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego.

Nie rozumiałem i nie akceptowałem zachowania Jarosława Kaczyńskiego. Gdyby zrezygnował teraz, w ramach protestu powiedział "beze mnie", to miałoby to inny wymiar. Może sporny, ale jakoś uzasadniony. Prezes PiS odmówił jednak wcześniej i to z argumentacją, że właściwie nie uznaje wyboru prezydenta Komorowskiego. Demokracja może błądzić, ale warto jej wyroki szanować. To się w dłuższym okresie opłaca.

 

Jak ocenia pan wyniki wyborów samorządowych?

Nie ma triumfatora, dominującego zwycięzca. Wszystkie partie polityczne mogą mówić, że wypadły nieźle. Gdybym jednak musiał wskazać zwycięzców, wybrałbym PSL i PiS.

 

Z powodu?

Bo to co się działo w tych partiach i wokół nich przed wyborami, kazało oczekiwać porażki. I nieprzypadkowo wielu komentatorów tej porażki oczekiwało.

 

A przegrani?

Platforma i SLD, chociaż bez dramatu. Przegrana Sojuszu Lewicy Demokratycznej z ludowcami jest znamienna. Podobnie jak stosunkowo niewielka różnica pomiędzy PO a PiS. Generalnie cieszy mnie, że nie umacnia się tak totalnie jak sądzono ,dominacja jednej partii. Niestety alternatywa jaką niesie PiS nie jest najlepsza, to raczej emocje niż konstruktywny program.

 

Pogłoski o politycznej śmierci PiS były jednak, jeśli dobrze pana rozumiem, przesadzone?

Tak, także dlatego, że niewiele zostaje z początkowej nadziei jaką można było wiązać z panią Kluzik-Rostkowską i jej grupą. Coraz wyraźniej widać, że to inicjatywa polityków, których Kaczyński odstawił od piersi niż prawdziwa nowa oferta. Co ich naprawdę wyróżnia od PiS? Słyszę, że mają mówić łagodniejszym językiem. Ale co mają do powiedzenia? Na razie zero, żadnego merytorycznego przesłania.