Krzysztof Czabański: Fakt medialny czyli kto dziś rządzi mediami publicznymi. Rysuje Krauze

Od 4 sierpnia br. biegnie kadencja nowej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, instytucji istniejącej od marca 1993 r.  Zgodnie z ustawą ma ona trwać do 3 sierpnia 2016 r. Ustawa nakłada na Radę obowiązek dbania m.in. o pluralizm i obiektywizm mediów publicznych. W ramach tej troski przewodniczący KRRiT, Jan Dworak, zainicjował czystki personalne i programowe w programie 3 Polskiego Radia oraz w TVP. Przypomnijmy zatem, jakie poglądy partyjno-polityczne reprezentowali członkowie KRRiT od czasu powołania tej instytucji do dziś.

Zakładam przy tym, że dany członek Rady miał poglądy mocno zbliżone do przekonań partii i osób, które go rekomendowały  lub desygnowały w skład KRRiT. Pamiętam również, że niektóre ze środowisk politycznych parokrotnie zmieniały szyldy partyjne, jak na przykład liberałowie gdańscy,  co trzeba uwzględniać w zestawieniach sumarycznych. Kongres Liberalno-Demokratyczny, Unia Demokratyczna, Unia Wolności i Platforma Obywatelska stanowią w istocie ciągłość środowiskowo-programową w KRRiT.

Niektóre partie zniknęły, jak np. Akcja Wyborcza Solidarność czy Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, ale ich nominatów też trzeba i można sklasyfikować. Tutaj przydatna była analiza personalna i prześledzenie dalszych losów danego członka KRRiT. W efekcie, jak się okazało, połowę rekomendowanych przez  AWS i jedną trzecią przez prezydenta Wałęsy  należy zaliczyć do obozu KL-D, UD, UW i PO, a resztę do prawicy niepisowskiej. Z kolei, nominatów prezydenta Kwaśniewskiego w całości trzeba traktować jako SLD, podobnie jak mianowania prezydenta Kaczyńskiego liczą się po stronie PiS-u, a Bronisława Komorowskiego po stronie PO.

Obliczeń dokonałem, stosując prostą miarę członkostwa danej osoby w Radzie liczoną w miesiącach. W konsekwencji, w zestawieniu sumarycznym używam pojęcia osobomiesięcy, co brzmi okropnie, ale znakomicie przybliża zrozumienie, które partie polityczne miały największy wpływ na media publiczne i w ogóle na rynek mediów elektronicznych w Polsce.

Oto wyniki. Bezapelacyjnie pierwsze miejsce zajął SLD - 527 osobomiesięcy! Na podium zwycięzców znalazły się także PO ze swoimi poprzedniczkami – 299 osobomiesięcy i PSL – 273 osobomiesięcy. Poza podium, przegrani:   PiS – 248, prawica niepisowska – 156, osobomiesięcy,  LPR - 55 i tyle samo „Samoobrona".

I jak to w sporcie wyczynowym bywa. W zaczętej właśnie kadencji nowej KRRiT biorą udział tylko historyczni zwycięzcy, ci którzy okazali się najlepsi na długim dystansie, liczonym od marca 1993 r. do sierpnia 2010 r. -  PO, SLD i PSL. Do 41 dotychczasowych członków KRRiT od czasu jej powołania, doszło 5 nowych. Licznik  osobomiesięcy będzie im bił przez najbliższych 6 lat. SLD przekroczy magiczne 600 osobomiesięcy! Konkretnie uzyska  ich 671. PO zbliży się do 500-tki, uzyskując 443 osobomiesiące. A PSL podrepcze trochę z tyłu, zadowolone, że jest dopuszczone do nowego etapu – 345 osobomiesięcy to też niezły wynik.

Skrzętny włościanin wie doskonale, że  - jak pisał nieoceniony Caldwell w „Poletku Pana Boga" -  nie ma  spłachetka ziemi na tyle jałowej, żeby nie dało się z niego jeszcze czegoś wycisnąć. Dla siebie. Inne drużyny polityczne przestały się liczyć w tym trwającym od 17 lat wyścigu, stanowiąc wielką grupę przegranych i  już za chwilę  nieobecnych w mediach publicznych.

Ktoś złośliwy mógłby skomentować, że do władzy w KRRiT wrócili ci, którzy i tak ją sprawowali przez lwią część czasu istnienia tej instytucji. Nowo-stara Rada nie waha się i, jak napisałem na początku,   zaczyna „czyścić" media publiczne z ludzi i poglądów, nie mieszczących się na podium zwycięzców. Sądząc po wynikach wyborów prezydenckich, mogą  to być poglądy blisko połowy społeczeństwa.  Wiemy już, zatem, na czym polega tak sławione  „odpolitycznienie mediów". I trzeba temu przyklasnąć. Gdy przed Polską stoi tyle ważnych wyzwań, nie wolno tolerować  ludzi  konduity szemranej pod względem politycznym, kulturowym  i światopoglądowym.