O co tyle hałasu?

Burzę w szklance wody wywołała moja decyzja o odmowie patronatu nad Marszem organizowanym 11 listopada z udziałem m.in. ONR. Doczekałem się w tej sprawie agresywnego wystąpienia prezesa Młodzieży Wszechpolskiej, choć sam nie powiedziałem o tej organizacji niczego przykrego. Byłem gotów nawet patronować ich własnej inicjatywie, ale nie zgodziłem się na uczestnictwo w koalicji ad hoc, którą – jak się okazało – przy tej okazji budują. A co było przedmiotem tych agresywnych komentarzy? Krótka wypowiedź dla „Gazety Wyborczej", w której zdefiniowałem swoje stanowisko po to (!) by nie definiowali go inni. I zawsze tak będę robił, bo na tym polega odpowiedzialność związana z kierowaniem ruchem politycznym. Oto cała owa wypowiedź na temat Marszu Niepodległości (i udziału w jego komitecie patronackim Artura Zawiszy):

„Zapraszała mnie Młodzież Wszechpolska, ale odmówiłem. — Wśród organizatorów jest kilka organizacji nobliwych, jak Związek Żołnierzy NSZ, ale są też organizacje skrajne, jak ONR. Robienie takiego konglomeratu grozi tym, że rocznica niepodległości może się mieszać z bardzo dziwnymi zachowaniami. Prawica Rzeczypospolitej nie bierze w tym udziału. Idea fajna, ale nie w  tym towarzystwie. — Artur Zawisza od czasu zaangażowania w partię Libertas i kampanii do Parlamentu Europejskiego nie bierze udziału w naszej działalności. — ONR był organizacją skrajną, miał program totalitarny. Nie jest to bliska mi tradycja".

Ta wypowiedź jednym się nie spodoba (choć w większości wypadków nie rozumiem dlaczego), inni przyjmą ją z ulgą. W sprawach niejasnych trzeba zająć własne jasne stanowisko, nawet jeśli będzie atakowane. I tyle – a prawdziwą dyskusję zawsze chętnie podejmę, bo ta nigdy nie szkodzi życiu publicznemu.