Kartka z kalendarza. 12 sierpnia 1976 r. wprowadzono kartki na cukier

Oznaczało to, że po raz trzeci (po okresie bezpośrednio powojennym oraz pierwszej połowie lat pięćdziesiątych) wprowadzono reglamentację artykułów spożywczych. Co ciekawe, na krok ten zdecydowano się nie ze względu na brak cukru. Rządzącym chodziło o ograniczenie jego spożycia, aby uzyskane w ten sposób nadwyżki skierować na eksport. Liczono także, iż utrudniony dostęp do cukru ograniczy bimbrownictwo i zwiększy zyski państwowego monopolu. Szaleństwo reglamentacji zaczęło się niemal 5 lat później. Wprowadzono kartki na mięso, a następnie na wiele innych artykułów. Reglamentacja objęła m. in. watę, proszek do prania, masło, smalec, cukierki, wyroby czekoladowe, wyroby czekoladopodobne, mleko, kaszę manną, masło, mąkę, alkohol, papierosy, a nawet obrączki i garnitury ślubne oraz akcesoria pogrzebowe. Praktycznie przez cały okres PRL reglamentowane były materiały budowlane i węgiel.

Podajemy za: kalendarz IPN na rok 2010, „absurdy PRL”.