Ten podły kult powstania - nowa fobia lewicy?

Po Cezarym Michalskim kolejna sztandarowa postać lewicy rozprawia się z kultem Powstania Warszawskiego. Do walki z kultem cierpienia i martyrologizmu nawołuje w Wirtualnej Polsce profesor Magdalena Środa.

Pełnomocnik ds. równego statusu kobiet i mężczyzn w rządzie lewicy krytykuje wszechobecny jej zdaniem kult militarnego fiaska w jakie wpisane jest powstanie: To właśnie na nim skupiają się emocje patriotów. To własne ono definiuje istotę naszej historycznej wspólnoty. To tak jakbyśmy budowali ją wyłącznie na klęsce, katastrofach, ofiarach, nieudacznictwie politycznym i na śmierci (im bardziej beznadziejna i okrutna tym lepiej). Historia Polski to historia małych i wielkich katastrof, zawinionych i niezawinionych, gdzie każda z nich, nawet najbardziej przypadkowa – jak ta w Smoleńsku – jest dowodem narodowej martyrologii i wieloletnim źródłem pokarmu dla kolejnych pokoleń polityków III, a zwłaszcza IV RP.

Pani profesor wprawdzie zaznacza na wstępie, że ma wielki szacunek dla jego uczestników, rozumiem konieczność podjęcia działań, które odbudowały poczucie narodowej godności i sprzeciwiły się zniewoleniu. Jednak nie może zaakceptować  kultu cierpienia, martyrologii i militarnego fiaska, w który wpisany jest polski patriotyzm, a którego dobrym przykładem jest Powstanie.

Środa nie zgadza się ze słowami jednego z kombatantów, który stwierdził, że gdyby nie powstanie, nie byłoby Solidarności. Gdyby nie powstanie, ”Solidarność” istniałaby, tylko nie przerodziłaby się w organizację pana Śniadka. Polskie elity obroniłyby ją przed taką degradacją - z przekonaniem stwierdza pani profesor.

Krytykuje też Muzeum Powstania Warszawskiego: Muzeum Powstania Warszawskiego, największe bodaj osiągnięcie zmarłego prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego, wygląda jak kolekcja narodowych symboli. Wielu cudzoziemców porażonych popularnością i nowoczesnością tego miejsca jest przekonanych, że powstanie zostało wygrane. Że upamiętniamy ważne zwycięstwo. W większości krajów świata muzeum narodowej klęski odpychałoby i turystów i obywateli i polityków. W Polsce przeciwnie. Jak mówi poseł Palikot, jesteśmy jak Indianie, na których wszyscy napadali. I którzy pokazali światu, jak są piękni i godni przegrywając wszystkie potyczki (no może prócz bitwy pod Grunwaldem, która jednak w tym roku okazała się być przegrana organizacyjną).

Abstrahując już od powołania się na posła z Lublina, czy deprecjonowania ś. p. Lecha Kaczyńskiego (jako prezydenta jedynie Warszawy, nie Polski), można teorię o błędzie dowódców AK uznać, jako jedną z obowiązujących. W sprawie zasadności decyzji o wybuchu Powstania toczyły się dyskusje na emigracji, wśród wielu polskich patriotów. U lewicowców uderza jednak coś innego. Przeszkadza im muzeum, przeszkadzają obchody. Argument Magdaleny Środy o czczeniu przegranych bitew, martyrologii i klęsk, jako jakiejś polskiej, zaściankowej przypadłości jest z gruntu fałszywy. Owszem, w Stanach Zjednoczonych, czy Wlk. Brytanii czci się głównie zwycięstwa. Tylko jakoś pani Środzie ciężko byłoby wskazać przykłąd klęski USA na własnym terenie (Pearl Harbor,?WTC?) czy tym bardziej jakiś mordów na elicie narodu. Podobnie jest w Wielkiej Brytanii, na której terenie wrogowie ostatni raz pojawili się wiele wieków temu, a w czasie, gdy Polska była pod zaborami, w "Imperium Brytyjskim nie zachodziło słońce". Martyrologia dla Amerykanów, czy Brytyjczyków jest czymś kompletnie niezrozumiałym. Jest za to wielki naród, który swe klęski, swoje cierpienia  czci,  a  pamięć o nich kultywuje. Chodzi oczywiście o Izrael. Jakoś nie słychać tam poważnych głosów, mówiących o tym, że kult cierpienia jest czymś złym. Krytyka Polityczna jeszcze tam nie dotarła.

hp (źródło: www.wp.pl )