Prawa Krzyża

Polska od pierwszej tury wyborów przesuwa się w lewo i nie zatrzymała tego druga tura. Prezydent-elekt i jego obóz polityczny podjęli nową kampanię laicką przeciw krzyżowi, który po katastrofie smoleńskiej stanął przed Pałacem Prezydenckim. Najpierw prezydent Komorowski zapowiedział, że jako symbol religijny zostanie „przeniesiony w inne, bardziej odpowiednie miejsce”, potem minister Graś, rzecznik rządu, doprecyzował, że „Pałac Prezydencki jest budynkiem administracji państwowej, a nie miejscem kultu, takie symbole nie powinny się tam znajdować”, co potwierdziła Iwona Katrasińska-Śledzińska, przewodnicząca sejmowej Komisji Kultury: „instytucja państwowa, jaką jest Pałac Prezydencki, jest miejscem do pracy, a nie stawiania symboli religijnych”. Jednobrzmiący ton nie pozostawia złudzeń – to po prostu regularna kampania.

Znaków żałoby się nie rusza – to zaprzeczenie zasad naszej cywilizacji. Krzyży się nie usuwa – to zawsze ma charakter dechrystianizacji i powinna to wiedzieć przewodnicząca Komisji Kultury Sejmu. Zapewne nie byłoby tej niegodziwej prowokacji, gdyby opozycja PiS domagała się od rządu PO w czasie kampanii wyborczej wystąpienia po stronie Włoch, Litwy i Rumunii w obronie Krzyża przed Trybunałem Strasburskim. Wtedy milczeli, podczas wyborów prezydenckich nie było żadnej opozycji, nawet gdy Biskupi otwarcie wzywali „w kontekście wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu (…) do obrony obecności znaku zbawienia – krzyża – w przestrzeni publicznej w krajach Europy”. Gdy teraz politycy PiS zaczynają protestować – mogliby przynajmniej być świadomi swego zaniechania. I bezzwłocznie je naprawić – wzywając rząd do dołączenia w Strasburgu do obrony „obecności krzyża w przestrzeni publicznej w krajach Europy”. Od tego trzeba zacząć – to kwestia wiarygodności.