Weekendowe wydanie „Gazety Wyborczej”, gdyby patrzeć na nie pod kątem temperatury wrzenia w redakcji, przekracza nieosiągalne dotychczas poziomy. Już na pierwszej stronie Jarosław Kurski w pełnym patosu artykule alarmuje, wyżywając się na tych, którzy śmią spojrzeć na PiS bardziej ciepło niż Czerska.

Jarosław Kurski na skraju rozpaczy po przejściu przez Senat ustaw o SN i KRS: To już koniec batalii o wolne sądy. Czuję się obrabowany z własnego życia

Kneblują opozycję, próbują zastraszyć media, będą „ustalać” wyniki wyborów. Gwałcą demokrację. Jesteśmy we władzy fanatyków lub cyników. Są też zwykli karierowicze i oportuniści, tchórze i głupcy. Są ludzie pogubieni - choć niewielu

— zaznaczył Kurski.

Zastępca Adama Michnika nazwał przy tym prezydenta Andrzeja Dudę „wielokrotnym gwałcicielem konstytucji”.

Ale to nie wszystko. Dwie strony dalej - na alarm bije prof. Wojciech Sadurski, który przekonuje, że właśnie przekroczyliśmy granicę między demokracją a autorytaryzmem.

Czy to właśnie teraz się wydarza? Przyjęcie pakietu trzech ustaw o sądownictwie podporządkowujących sędziów politykom rządzącej partii - czy oto jest właśnie ta czerwona linia, która oddziela demokrację od autorytaryzmu?

— zastanawia się Sadurski.

I przewiduje, że nawet jeśli wybory nie będą fałszowane, to i tak nie ma mowy

To system, w którym raz na parę lat partia rządząca poddaje się plebiscytowi wyborczemu, ale między wyborami nie trapi się kontrolą społeczną i ograniczeniami konstytucyjnymi. (…) To nie będzie naga despocja. To nawet nie będzie autokracja puhukująca z telewizora z oddziałami prewencji za plecami. Będzie miło: lider w imieniu społeczeństwa ogłasza plebiscyt poparcia raz na cztery lata. Nieposłusznych ucisza się w sądach

— czytamy.

Dwie strony dalej - i od nowa atak. Stanisław Skarżyński, dawniej asystent Moniki Olejnik, a dziś pan publicysta, podkręca atmosferę w sposób nieprawdopodobny:

Zachód powinien potraktować Polskę tak, jak potraktował Rosję po Krymie: nie karać kraju, obywateli, tylko nałożyć sankcje na parlamentarzystów partii władzy, ministrów, prezesów państwowych koncernów

— zaznacza dziennikarz „GW”.

Zastanawiamy się, kiedy coś pęknie, bo nawet powiedzenie o tym, że „papier wszystko przyjmie” ma swoje granice.

odj, „GW”