"Resortowe Dzieci. Media". Tylko we "w Sieci" 64-stronicowy dodatek z najlepszymi fragmentami bestsellera!

Ogromny rynkowy sukces książki „Resortowe dzieci. Media” był zaskoczeniem dla autorów i wydawcy, ale także dla jej bohaterów, tuzów mediów III RP, rodzinnie powiązanych z budowniczymi komunistycznego reżimu - pisze na łamach specjalnego, wyjątkowego dodatku do tygodnika „w Sieci” Maciej Pawlicki, publicysta, producent filmowy.

Stwierdza także:

Zdziwili się, że życiorysy ich rodziców okazały się dla tak wielu czytelników ciekawe. Temat ten poruszano na łamach prasy konserwatywnej wielokrotnie, Jerzy Robert Nowak wydał trzy tomy „Czerwonych dynastii”. Ale dopiero książka Doroty Kani, Jerzego Targalskiego i Macieja Marosza przebojem wdarła się do publicznej debaty.

Dominacja „Gazety Wyborczej” nad polską świadomością, tak starannie budowana od 25 lat, znowu się chwieje. Zachwiała się dekadę temu podczas afery Michnika–Millera, sprytnie nazwanej aferą Rywina. Czteroletnie zmasowane kłamstwo smoleńskie i związana z nim propagandowa wojna z polskością, prorządowa medialna groteska przewyższająca hucpę Gierka, a także lewacka obyczajowa ofensywa rządu Tuska spowodowały, że rosnąca liczba Polaków czuje się w tej medialnej rzeczywistości coraz bardziej obco. Widzi, słyszy i czuje, że mainstreamowe media są gorliwymi narzędziami władzy, stały się kolbą karabinu do walenia po głowach tych, którzy nie chcą łykać rządowych kłamstw wpychanych im do gardła jak indorowi kluchy.

Rosnąca liczba Polaków to widzi, ale nie rozumie, dlaczego tak się dzieje, dlaczego główne polskojęzyczne media są w Polsce okupantem. Dlaczego głównym celem największej gazety i jej naśladowców oraz największych telewizji jest niszczenie kulturowych więzi między Polakami, zakłamanie bohaterskiej historii, destrukcja polskiej wspólnoty, destrukcja rodziny, drwina z tradycji i obyczaju?

Dlaczego chcą wytępić Polaków dumnych, utożsamiających swój sukces z sukcesem Polski, i zastąpić ich polaczkami spsiałymi, wystraszonymi, zawstydzonymi swą polskością jak syfilisem, nieodczuwającymi żadnych wspólnotowych więzi, pragnącymi z Polski jak najszybciej wiać do lepszego świata, choćby na pozycję pomywacza spluwaczek?

Zmanipulowani To rzeczywiście może się wydawać niepojęte. Przecież to tu, „w tym kraju”, z kieszeni tubylców doją dużą kasę z okłamywania, manipulowania, wyśmiewania i plugawienia tego, co dla nich święte i drogie. To dzięki pogardzanym tubylcom czują się tu jak królowie życia, gwiazdy i elita. Dlaczego tak bardzo chcą zniszczyć tę Polskę, która jest droga dla większości Polaków, którzy z rodzinnych domów wynieśli dumę z piękna polskości i pragnienie, by stanowiło ono podstawę nowoczesnego, sprawnego państwa? Nie widzą, jak w kwestiach narodowej wspólnoty działają media niemieckie, angielskie, francuskie, włoskie, hiszpańskie, amerykańskie?

Dlaczego nasi medialni okupanci z taką gorliwością propagują kompleksy wobec świata, służalczość wobec silnych sąsiadów, demontaż polskiej gospodarki, lewackie obyczajowe eksperymenty na dzieciach i rodzinie, antywspólnotowy egoizm i cynizm?

Tę ideową obcość i antykulturową zaciekłość trudno pojąć w kategoriach zrozumiałych dla przeciętnego Polaka, któremu leży na sercu los jego państwa i narodu. Można ją tłumaczyć diametralnie innym cywilizacyjnym planem, np. odwoływaniem się do tradycji lewicowej. Tyle że uczciwa polska lewica nigdy nie miała na celu niszczenia polskiego państwa ani narodu. Taki plan realizowali zdrajcy, polscy komuniści. W przeciwieństwie do bohaterów książki Jacka Trznadla resortowe dzieci nie czują domowej hańby. Dziedzictwo rodziców uznają za swą siłę, którą jednak nie chcą się chwalić.

I dlatego właśnie z fragmentami „Dzieci resortowych” warto i trzeba się zapoznać, warto podać dalej. Darmowy dodatek do tygodnika „w Sieci” umożliwia to doskonale. Serdecznie polecamy! To dodatek do którego z pewnością będzie się wracać.

Jeden z rozdziałów: