Cmentarze dla zwierząt

Pochówki zwierząt to praktyka stosowana już w starożytnym Egipcie. Tam były mumifikowane i składane w ofierze bogom. Wyraźne oznaki ceremonialności nosił również odkryty niedawno na Syberii grób sprzed 7 tys. lat, w którym pogrzebano z pieczołowitą starannością psa rasy husky. Podobne znamiona noszą groby psów odkryte w Aszkelon w Izraelu. To dowodzi, iż już nasi przodkowie postrzegali psy jako istoty społeczne, obdarzone duszą, podobne i bliskie człowiekowi, o które należało zatroszczyć się poprzez właściwy pochówek.

Niewątpliwie w pielęgnowaniu tradycji zwierzęcych pochówków w dalszym ciągu prym wiodą Stany Zjednoczone. Tam nawet na terenie bazy marynarki wojennej USA, na wyspie Guam znajduje się cmentarz psów wojskowych, a główny monument jest jednym z najpopularniejszych psich pomników na świecie.

Natomiast w Europie tradycję grzebania zwierząt zapoczątkowali londyńczycy. Pierwszy ich cmentarz powstał w 1881 roku na terenie Hyde Parku. Cimetière des Chiens w Asnières we Francji to kolejne miejsce pochówku zwierząt czynne od 1899 roku. Swoją sławę zyskało za sprawą pogrzebanego tam niezwykłego bernardyna Barry'ego, psa ratownika, który z lawin, jak donoszą świadkowie, uratował około 40 osób.

W Polsce zbytnia poufałość ze zwierzęciem ciągle jest uważana za fanaberię. Mimo to, zwolenników cmentarzy dla zwierząt mamy coraz więcej, zwłaszcza, że w myśl ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach, zwłoki zwierząt domowych należy traktować jako odpady komunalne. Tym samym, ich zakopywanie może odbywać się wyłącznie na terenie grzebowisk dla zwierząt, działających za zgodą powiatowego lekarza weterynarii. W innym wypadku, powinny zostać poddane bezpośredniemu unieszkodliwianiu jako odpady. Oznacza to spopielanie w zatwierdzonej spalarni, co w przypadku silnej emocjonalnej więzi, coraz rzadziej jest brane pod uwagę, tym bardziej, iż koszty grzebania i utylizacji bywają podobne.

Najpopularniejsze cmentarze zwierząt naturalnie powstają w okolicach największych miast. Wszystko jak zawsze rozbija się o pieniądze. Jednak chętnych, by tam pożegnać ukochanego przyjaciela nie brakuje. Najsłynniejsze, a tym samym najpopularniejsze, miejsca pochówków czworonogów to: Cmentarz małych Zwierząt w Rzędzianach na Podlasiu, Psi Los pod Warszawą (najstarszy w Polsce), Tęczowy Most w Szymanowie pod Wrocławiem, Granica w Ropczycach pod Rzeszowem, Łąka Pupila w Pile, czy Tęczowy las w Toruniu. Natomiast listę spalarni znajdziemy na stronie Igniss Energy.

Odejściu pupila zawsze towarzyszy niewymowny smutek, walka z przepisami i często ludzkim brakiem zrozumienia. Mobilizować nas może jedno fakt, że za Tęczowym Mostem jest ktoś, kto wyczekuje dnia, gdy znów wtuli swoje futrzaste ciało w nasze ramiona i spojrzy na nas wiernymi oczami. Ten dzień nadejdzie i tylko on o tym wiedzieć będzie. Odłączy się wówczas od rozbawionego stada nasłuchując, nosem wodząc, z utęsknieniem nas wypatrując. Bo za Tęczowym Mostem istnieje magiczna kraina.

Andżelika Brzozowska