Wakacje to czas podróży, a wyjątkowymi globtroterami bywają też zwierzęta

W tym czasie każdy stara się przeżyć jak najwięcej dobrych dni, tak by nic nie umknęło uwadze. Okazuje się, że i zwierzęta bywają globtroterami, co więcej, ich życie bywa nieodzownie związane z podróżą. Jednak istnieją przypadki, kiedy to przeznaczenie kieruje losem braci mniejszych, organizując im wyprawę życia.

Amerykańska Kotka Cookie przebyła aż 885 km w ciągu 6 miesięcy wracając do domu w Chicago z miasta Wibez w stanie Nebraska. Z kolei kot Tom przebył Stany Zjednoczone, aby znaleźć swojego właściciela w San Gabriel w Kalifornii. Wyruszył z St. Petersburga na Florydzie, pokonując w sumie 4000 km. Tym samym podróż, która zajęła mu ponad dwa lata, obecnie uznawana jest za najdłuższą odnotowana kocią wyprawę.

Oscar to pies szczęściarz. Uratowany przed uśpieniem w Kapsztadzie przez Joanne Lefson, zyskał życie i najlepszego przyjaciela. Kiedy w 2009 roku zrodził się pomysł wspólnego podróżowania Joanne ani Oscar nie przypuszczali, iż otworzy to przed nimi nowy, fascynujący rozdział życia. W ten sposób propagowali idee adopcji bezpańskich psów. I tak, wspólnie pokonali ponad 150 tysięcy kilometrów, odwiedzając ponad 30 krajów, w tym pięć kontynentów. Oscar kąpał się w Fontannie di Trevi, jeździł rowerem po Amsterdamie, był na Wieży Eiffla, latał helikopterem nad Wielkim Kanionem, przekroczył most Golden Gate, poznał lamy w Machu Picchu i spacerował po Wielkim Murze w Chinach. Tym samym, stał się jednym z najsłynniejszych psów podróżników na świecie.

Podróże konne zawsze wzbudzały moje uznanie. Jednak ta najdłuższa, bije wszystkie inne na głowę. Zaczęła się 13 października 1984 i trwała do września 1988 roku, czyli prawie cztery lata. Wyczynu tego, na wytrwałych wierzchowcach, dokonały Emile Brager i Marie Roesle. Ich celem było przemierzenie obu Ameryki od Cabode de Hornos aż do Alaski. Cała trasa liczyła 25 000 kilometrów.

Pewien pingwin cesarski, którego nazwano Happy Feet zyskał światową sławę za sprawą dziwnej podróży liczącej około 3 tys. km. z Antarktydy do Nowej Zelandii. Po 3 miesięcznym odpoczynku w tamtejszym zoo, ptaka odtransportowano do mroźnego, antarktycznego domu.

Cykliczne podróże to nieodzowna część życia wielu gatunków zwierząt. Flamingi wędrują pomiędzy lęgowiskami we Francji, a afrykańskimi jeziorami. Ich przeloty okraszone są głośnym trąbieniem stada.

Motyl monarcha każdej jesieni w pogoni za słońcem przemierza 3500 km z Kanady do Kalifornii. Łatwo je dostrzec, kiedy masowo, za dnia obsiadają drzewa, zdobiąc je barwami żółci i pomarańczu.

Mistrzem lądowych wędrówek z pewnością jest karibu, który pokonuje trasę 5000 km z arktycznej tundry, na zimowiska w stronę południowych lasów.

Czerwone kraby masowo kroczące w stronę plaży, to niebywały widok. Tak właśnie, każdego roku na Wyspach Bożego Narodzenia wygląda cudowna wędrówka tych stworzeń, której celem jest powołanie na świat nowego pokolenia. Wszystko musi odbywać się zgodnie z kwadrami księżyca, by samica mogła swobodnie złożyć jaja do wody.

Najdłuższą sezonową podróż wśród ptaków wykonuje rybitwa popielata lecąc z Arktyki do Antarktyki, pokonując tym samym 30 tysięcy km.

Moje zwierzęta wędrują ze mną regularnie. Pies i dwa koty nawet podczas podroży zajmują najlepsze miejsca. Choć głównie zwiedzają Polskę, każda wyprawa jest dla nich przeżyciem i możliwością poznania czegoś nowego. Jednocześnie, zawsze są blisko naszej rodziny. Góry i morze, daleko czy blisko, nie ważne gdzie, byleby wspólnie.

Podróże kształcą, dostarczają niezwykłych przygód, uczą życia i bezsprzecznie wpływają na życie każdego stworzenia. Poznawanie świata, to jeden z najwspanialszych aspektów życia. Ciekawość i chęć odkrywania powinna być w każdym istnieniu. Korzystajmy więc z uroków wypraw, choćby tych najkrótszych. Obserwujmy i uczmy się od zwierząt. To niewątpliwie wzbogaci nasz świat i naszą wiedzę.