Prawda niszczy karierę?

Znany włoski piosenkarz Giuseppe Povia opowiada o prześladowaniach, jakie spotkały go ze strony środowisk LGBT i ich sojuszników z branży rozrywkowej. Piosenkarz na festiwalu w Sanremo w 2009 roku zaśpiewał utwór pt. „Luca era gay” (Luca był gejem). Tekst opowiada o człowieku, który walczy ze swoimi homoseksualnymi skłonnościami i je przezwycięża.

Na swoim blogu Povia ostatnio napisał, że odkąd zdobył drugą nagrodę na festiwalu piosenki w Sanremo, organizacje gejowskie wielokrotnie wzywały go, by przeprosił ich społeczność. Twierdzi również, że z powodu kampanii homoseksualistów prowadzonej przeciwko niemu coraz trudniej znaleźć mu znaleźć pracę.

Mam przepraszać za piosenkę? Za prawdziwą historię? –

pyta Povia. I dodaje:

Chcę przeprosić, że nie zdawałem sobie sprawy, że żyjemy w brutalnej medialnej, psychologicznej, artystycznej i kulturalnej dyktaturze.

Piosenkarz wciąż spotyka się z opiniami:

Povia jest zły bo jest przeciw gejom, nie można go akceptować.

Giuseppe Povia spotkał kiedyś w pociągu z Mediolanu do Rzymu mężczyznę, który opowiedział mu swoją historię. Przez prawie 20 lat żył jako homoseksualista. Walczył ze swoimi skłonnościami i teraz jest żonaty, ma dzieci i znalazł w życiu harmonię i szczęście. Mężczyzna poprosił artystę aby napisał piosenkę o jego życiu.

Pavia na swoim blogu napisał, że poznany mężczyzna - Massimilano powiedział mu, że jeśli piosenkarz napisze tekst o jego historii, to pewnego dnia wielu ludzi będzie mu zarzucać nieuczciwość, dezinformację albo niewiedzę, bo przecież gej nie może stać się heteroseksualnym mężczyzną.

Nie mogłem sobie wyobrazić, że ta piosenka będzie końcem mojej kariery –

dodaje.

Pierwsze słowa piosenki brzmią:

Luca był gejem, teraz jest z nią. Gdy Luca mówi, ma serce na dłoni. Luca mówi: dziś jestem innym człowiekiem”.

Piosenkarz został oskarżony o szerzenie homofobii. Po kilku latach postanowił opowiedzieć co przeżywa od występu w Sanremo. Pocieszającą rzeczą dla niego jest fakt, że duża grupa ludzi jest po jego stronie. Ubolewa jednak, że ta większość milczy, a milczenie niczego nie może zmienić.

ann/gosc.pl