Leonardo w Wenecji

"Leonardo da Vinci. Człowiek uniwersalny" - to tytuł wystawy 52 rysunków mistrza renesansu w Galerii Akademii w Wenecji. Będzie ona otwarta do 1 grudnia.

Rysunki z lat 1478-1516 dokumentują wszystkie artystyczne i naukowe poszukiwania genialnego artysty, m.in.: studia nad proporcjami, anatomią człowieka, naturą, orężem, optyką, architekturą, fizyką, mechaniką. Są też ilustracje scen biblijnych.

Leonardo da Vinci, przypomina się, rysował wszystko: od kotów i kwiatów po maszyny wojenne i te do latania.

Wystawienie tak licznego zbioru szkiców Leonarda da Vinci to wyjątkowo rzadka okazja –

podkreślają organizatorzy wystawy w Gallerie dell'Accademia.

25 z tych rysunków z weneckiej kolekcji nie prezentowano razem od 1980 roku. Pozostałe prace wypożyczone zostały z innych włoskich muzeów, poczynając od Uffizi we Florencji, a także z galerii w zamku królewskim w Windsor, londyńskiego British Museum, z Luwru i zbiorów w Oksfordzie.

Wystawa w Wenecji została uznana za jedną z najciekawszych ekspozycji w tym roku we Włoszech.

Leonardo da Vinci znany jest jako ucieleśnienie „człowieka renesansu”. Był nie tylko wybitnym malarzem i rysownikiem, ale także architektem, filozofem, anatomem, geologiem i wynalazcą. Stworzył nie tylko projekty maszyn latających ( w tym helikoptera), ale także czołgu oraz… automatycznej nawijarki do szpul i maszyny do sprawdzania wytrzymałości drutu na rozciąganie.

Sławy włoskiemu artyście przysporzyły jednak głównie dzieła malarskie – jego obrazy takie jak „Ostatnia wieczerza” czy „Mona Lisa” są słynne na całym świecie. „Człowiek wirtuwiański”, którego reprodukcje można kupić w sklepach z pamiątkami we wszystkich chyba większych miastach świata. W Polsce najsłynniejszym obrazem Leonarda jest „Dama z łasiczką”.

Leonardo gościł na wielu dworach renesansowej Europy, był zarazem poważanym artystą, jak i niespokojnym duchem, człowiekiem niezależnym, o którym współcześni mówili, że „żyje on z dnia na dzień” i jest człowiekiem nieuporządkowanym i chaotycznym.

Leonardo da Vinci nie był człowiekiem religijnym, ale uznawał istnienie duszy (którą sytuował jednak w mózgu). Posiadał wrażliwość moralną i nawoływał do czynienia dobra. W Manuskrypcie paryskim H pisał:

Dobre uczynki wznoszą się i sięgają Nieba, ponieważ cnota znajduje uznanie w oczach Boga. Złe uczynki natomiast przeciwnie, ponieważ są sprzeczne z wolą Boga – strącane są w otchłanie piekła. ...O ty, który podziwiasz naszą cielesną powłokę – nie bądź smutny, że wraz z innymi dosięgnie ciebie śmierć, lecz raduj się, że nasz Stwórca obdarzył nas tak wyjątkowym narzędziem jak intelekt.

aż/PAP