Biblioteka Narodowa od dziś staje się centrum dokumentacji esperanto. Życzę, by unikatowe zasoby były w pełni wykorzystywane nie tylko przez badaczy, ale także kontynuatorów idei esperanto - powiedział w Warszawie wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński.

Wicepremier wziął udział w uroczystości przekazania materiałów z Biblioteki Hectora Hodlera i archiwum Światowego Związku Esperantystów do zbiorów warszawskiej Biblioteki Narodowej. Dzięki tej darowiźnie do polskiej Biblioteki Narodowej trafi z Rotterdamu bardzo cenny, wyjątkowy zasób będący świadectwem rozwoju kultury i języka esperanto oraz swoistym upamiętnieniem idei twórcy esperanto dr. Ludwika Zamenhofa. Tak jak powiedział pan dyrektor, ten twórca, a przede wszystkim jego dorobek, idea, jest częścią polskiego dziedzictwa narodowego

— powiedział.

Zamenhof

Szef MKiDN dodał, że Ludwik Zamenhof, polski Żyd pochodzący z Białegostoku, „miał głębokie przekonanie, że język międzynarodowy zapewni wszystkim ludziom możliwość wzajemnego zrozumienia i poszanowania niezależnie od narodowości, rasy, religii czy wyznawanych poglądów”.

Esperanto miało być sposobem na uniknięcie nieporozumień i konfliktów, narzędziem zapewniającym powszechny pokój. Wiemy wszyscy, że - niestety - wiek XX przyniósł dwa straszliwe totalitaryzmy, które zaprzeczały tej idei, ale jej nie unicestwiły

— ocenił.

Gliński wspomniał o szybkim rozwoju ruchu esperanckiego.

Pierwszy podręcznik języka międzynarodowego autorstwa Dr. Esperanto Ludwika Zamenhofa ukazał się w 1887 roku. Niedługo potem powstało pierwsze towarzystwo esperantystów w Norymberdze. W 1905 r. zorganizowano pierwszy Światowy Kongres Esperanto we Francji, a już trzy lata później utworzono Światowy Związek Esperantystów. Konsekwencją rosnącej popularności esperanto był rozwój publikacji w tym języku oraz esperanckich zbiorów bibliotecznych

— stwierdził.

Zasoby narodowe

Minister kultury wyjaśnił, że „jednym z największych na świecie księgozbiorów esperanto jest Biblioteka Hectora Hodlera, której początki sięgają 1908 roku w ramach działalności Szwajcarskiego Towarzystwa Esperanto w Genewie”.

Zakupiona w 1912 roku przez szwajcarskiego esperantystę i współtwórcę światowego ruchu esperantystów Hectora Hodlera, na mocy testamentu przekazana została Światowemu Związkowi Esperantystów. Dziś poprzez ofiarowanie tych zbiorów Bibliotece Narodowej zapisujemy kolejną kartę w historii ich podróży

— zaznaczył.

Jak poinformował, „zasoby Narodowej Książnicy wzbogacają się o ok. 30 tys. publikacji drukowanych, płyt, fotografii oraz materiałów archiwalnych stanowiących cenne źródło wiedzy o kulturze esperanto oraz dorobku i dziejach ruchu esperantystów”.

Biblioteka Narodowa od dziś staje się centrum dokumentacji esperanto. Życzę, by unikatowe zasoby, poddane fachowej opiece Narodowej Książnicy, były w pełni wykorzystywane nie tylko przez badaczy i specjalistów, ale także przez miłośników oraz kontynuatorów idei esperanto

— podsumował wicepremier.

CZYTAJ TEŻ:

— Prof. Gliński: „My nadrabiamy to, co nie zostało zrobione”; „Pewne rzeczy jeszcze pozostały, ale zrealizowaliśmy program w 99 proc.”

— 14 prac Marca Chagalla trafiło do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie! Gliński: Zbiory muzeów muszą być wzbogacane

pn/PAP/Twitter