Słowa Donalda Tuska o „szariacie” w Polsce robią wśród polityków i publicystów związanych z opozycją totalną prawdziwą furorę. Teraz tego określenia użyła publicystka Gazety Wyborczej” i to w kontekście Muzeum II Wojny Światowej.

CZYTAJ TAKŻE:Prawo szariatu? Tusk drwi ze słów Kaczyńskiego: „Jeden się nazywa prezes, drugi ajatollah. Różnica jest relatywnie nieduża”

Pisowscy talibowie mówią, czego Polak nie może słuchać.

– pisze w „Wyborczej” Estera Flieger, która z iście rewolucyjnym zaangażowaniem broni ulubionej piosenki komunistycznych okupantów.

Dyrektor Muzeum II Wojny Światowej wyrzuca muzyków z Nocy Muzeów. Bo śpiewali „bolszewicką” piosenkę. Piosenkę na język polski przetłumaczył Julian Tuwim, wykonywała Wiera Gran. I wykonać chcieli ją też gdańscy muzycy podczas Europejskiej Nocy Muzeów w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Tyle że przerwał im zainstalowany przez PiS na stanowisku dyrektora Karol Nawrocki. (…) Jechałam niedawno pociągiem relacji Rzeszów-Kraków. Ktoś w wagonie zagrał na skrzypcach „Katiuszę”. Karol Nawrocki pewnie kazałby wysiadać skrzypkowi na najbliższej stacji.

– sili się na złośliwość autorka.

CZYTAJ TAKŻE:Żenada! Kluzik-Rostkowska przyklaskuje Tuskowi: Kaczyński jest oderwany od rzeczywistości. Nazwanie go ajatollahem jest adekwatne

Propagandystka z Czerskiej idzie jednak dalej i wściekle atakuje Zjednoczoną Prawicę, zarzucając jej kulturalny zamordyzm rodem z Iranu.

Kulturalni analfabeci z PiS chcą decydować za obywateli i mówić im, czego mają słuchać. A nie lepiej byłoby muzyki w ogóle zakazać jak w Iranie w 1979 roku podczas rewolucji islamskiej, gdzie zakazano muzyki popularnej, albo później w Afganistanie pod rządami talibów czy w Państwie Islamskim? Obecny Sejm na pewno przegłosowałby odpowiednią ustawę w ciągu jednej nocy. Zabawne tylko, że zdaniem Jarosława Kaczyńskiego to opozycja, jeśli zwycięży w wyborach, doprowadzi do pojawienia się w Polsce „stref szariatu”.

– konkluduje Estera Flieger.

Na szczęście „Gazeta Wyborcza” nie jest wyznacznikiem czego warto słuchać lub jakie książki czytać. Gdyby tak było, to dziś wszyscy zaczytywalibyśmy się w „czerwonej książeczce” Przewodniczącego Mao Tse Tunga.