Tak "Wyborcza" świętuję rocznicę wystawienia ohydnej "Klątwy". "Wszyscy są molestowani przez Kościół"

Ten materiał ukryto gdzieś daleko na stronach stołecznego dodatku do „Gazety Wyborczej” (wydanie piątkowe), ale nie dajmy się zwieść pozorom: to świętowanie ważnej dla środowiska z Czerskiej rocznicy. Nic nie powinno nam umknąć z tego artykułu.

Ani nadtytuł…

PAŃSTWO WYZNANIOWE

ani tytuł…

Klątwa została rzucona

Wesołkowata gra słów w tytule wywiadu z panią Agatą Adamiecką-Sitek z Instytutu Teatralnego odnosi się do rocznicy wystawienia bluźnierczego spektaklu sfinansowanego przez polskiego podatnika, zrealizowanego w „Teatrze Powszechnym” w Warszawie, podległym pani prezydent stolicy, wyreżyserowanego przez objazdowego skandalistę Olivera Frljicia. Swego czasu Piotr Zaremba nazwał na łamach „Sieci” to ohydztwo „przedstawieniem złych ludzi dla innych złych ludzi”.

I opisał:

W jednej z pierwszych scen jedna z aktorek drapie się krzyżem między nogami. Potem na scenę wjeżdża rzeźba Jana Pawła II z odsłoniętym długim penisem (przykro mi, że muszę coś takiego opisywać, ale żąda się od nas dowodów). Aktorka Julia Wyszyńska podchodzi i długo ssie tego penisa.

A dalej:

Tych, którzy wciąż nie są pewni, zapewniam zresztą: żadnego kontekstu artystycznego nie ma. To luźny zbiór scenek, można by rzec: skeczy. Nic w tym strumieniu świadomości nie wynika z niczego, nie dowiemy się np., jaki związek z owym ssaniem ma oskarżanie Kościoła o osłanianie pedofilów (pani aktorka jest z pewnością pełnoletnia). Sceny płyną w poetyce wszechogarniającego bluzgu. Raz postaci wykonują ruchy frykcyjne z okrzykiem „Polska” na ustach, innym razem symulują seks z księdzem. Przedstawienie wieńczy ścięcie wielkiego drewnianego krzyża piłą mechaniczną

CZYTAJ WIĘCEJ: Zaremba we „wSieci” o spektaklu „Klątwa”

Dla środowiska „Wyborczej” to, co nas tak boli, jest od początku eksplozją wolności bluzgu i ekspresji pokręconej wizji świata.

Cóż ma Polakom do powiedzenia pani Agata Adamiecka-Sitek w rocznicę pierwszego wystawienia bluźnierczej „Klątwy”?

Kilka cytatów.

O czym była „Klątwa”?

AGATA ADAMIECKA-SITEK: Najważniejsze jest ujawnienie mechanizmu powszechnego molestowania seksualnego, któremu wszyscy podlegamy. (…)

Wszyscy jesteśmy molestowani? Przez kogo?

Przez Kościół katolicki. Niemal wszyscy, bo w Polsce właściwie wszyscy znajdujemy się w orbicie jego władzy i wpływów.

Na czym ten mechanizm polega?

Kościół jest instytucją totalną, która skolonizowała polską przestrzeń publiczną. W spektaklu Olivera Frljicia znakiem tej sytuacji jest wielki krzyż, który przez cały spektakl góruje nad sceną. Kościół sprawił, że nasza przestrzeń publiczna jest tak nasycona znaczeniami i symbolami katolickimi, że to staje się wręcz niewidzialne. (…) Frljić w finale pozwala nam patrzeć, jak aktorka wypowiadająca wcześniej „aborcyjny” monolog ścina ten krzyż piłą mechaniczną. Ale zarazem jasne jest, że to jest akt zastępczy w miejsce tych wszystkich niedokonanych aktów usunięcia krzyża ze świeckiej przestrzeni publicznej.

Plan jest jasny: usunąć wszystkie krzyże z przestrzeni publicznej. Bo - jak czytamy dalej - „cały dyskurs dotyczący seksualności w Polsce jest przesiąknięty doktryną katolicką, która jest całkowicie niezgodna ze współczesną nauką na temat ludzkiej seksualności”.

Kolejny cytat, tym razem o protestach społecznych, widzianych cynicznie jako część spektaklu:

Od razu po premierze, od której właśnie mija rok, środowiska prawicowe zarzucały „Klątwie” bluźnierstwo.

Tak, zgodnie z przewidywaniami reżysera i w ramach zaprojektowanego przez niego społecznego spektaklu. „Klątwa” stawia diagnozę o braku w Polsce warunków do racjonalnej debaty. I robi to bardzo konsekwentnie – tak, że żadna ze stron nie może się poczuć komfortowo. Zwróć na przykład uwagę, że na szyję figury Jana Pawła II zaraz po scenie fellatio zostaje powieszona pętla i piętnujący go napis „Obrońca pedofilów”. Ta scena przywołuje najgorsze historyczne konotacje. To jest przecież niemożliwy do zaakceptowania resentymentalny eksces. W tym momencie Frljić mówi: nie stwarzam wam możliwości racjonalnej krytyki papieża Polaka, bo wy i tak jej nie podejmiecie.

Ale z innej strony: prawica widziała tam tylko obrazę uczuć religijnych.

Spektakl miał to sprowokować.

Po co?

Żeby pokazać, w jakim jesteśmy miejscu, jeśli chodzi o swobodę wypowiedzi artystycznej, wolności słowa czy szerzej: wolności demokratycznej. (…) Diagnoza Frljicia jest wstrząsająca, ponieważ pokazuje skrajnie zinfantylizowane, brutalnie podporządkowane społeczeństwo, które nie jest na tyle dojrzałe, żeby usiąść do jakiejkolwiek dyskusji.

Takim to wywiadem „GW” świętuje, w rubryce „państwo wyznaniowe”, wielkie bluźnierstwo.

To prowokuje do pytania, kto naprawdę rządzi dziś w Polsce? Chyba bluźniercy. Spektakle „Klątwy” idą, wciąż na to wszyscy płacimy. Ale płacimy też na panią Agatę Adamiecką-Sitek, która, jak podaje stopka w „Wyborczej” jest:

absolwentką kulturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim; autorką książki „Teatr i tekst. Inscenizacja w teatrze postmodernistycznym” (2006). Pracuje w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego, gdzie prowadzi projekty naukowe.

Zaglądamy zatem na stronę Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego, sięgamy do statutu instytucji:

§ 1. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zwany dalej „Instytutem”, jest państwową instytucją kultury.

§ 2. 1. Organizatorem Instytutu jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zwany dalej „Ministrem”.

Innymi słowy autorka tego bełkotu pełnego nienawiści do kościoła katolickiego i zachwytu nad bluzgami w „Powszechnym”, też jest opłacona przez polskiego podatnika, tym razem ze źródełka Ministerstwa Kultury.

gim