WIDEO. "Drzwi do wolności" Marii Dłużewskiej to film o heroicznej postawie prawników w czasach PRL

Prawda jest potrzebna młodym ludziom, żeby mogli czerpać z tego swoją siłę do walki i do tego, żeby być prawdziwym Polakiem

— powiedział Maciej Staniewicz, dziękując Marii Dłużewskiej za realizację „Drzwi do wolności”, który stał się pretekstem do debaty na temat stanu polskiego wymiaru sprawiedliwości.

W październiku w klubie Ronina odbył się pokaz filmu Marii Dłużewskiej. W dyskusji po projekcji dokumentu wzięli udział: Andrzej Kołodziej, Wiesław Johann, Piotr Łukasz Andrzejewski i Stefan Hambura. Była to także okazja do zaprezentowania książki „Obrońcy”.

Bohaterami filmu „Drzwi do wolności” są obrońcy w procesach politycznych w okresie PRL: Wiesław Johann, Piotr Łukasz Andrzejewski, Andrzej Lew-Mirski oraz ich mistrzowie Władysław Siła-Nowicki i Jan Olszewski – prawnicy uczciwi, wybierający ścieżkę życia niełatwą, ale przynoszącą spełnienie i satysfakcję, wzorcowi polscy patrioci. Na ekranie zobaczyć można było również ich klientów – bohaterów demokratycznej opozycji, Andrzeja i Joannę Gwiazdów, Jana Krzysztofa Kelusa, Andrzeja Rozpłochowskiego i Andrzeja Kołodzieja.

W tamtych czasach to była heroiczna postawa

– zaznaczył Wiesław Abraham, nawiązując do działalności adwokatów, którzy podejmowali się w czasie PRL obrony opozycjonistów.

Prawda jest potrzebna młodym ludziom, żeby mogli czerpać z tego swoją siłę do walki i do tego, żeby być prawdziwym Polakiem

— powiedział Maciej Staniewicz, dziękując Marii Dłużewskiej za realizację „Drzwi do wolności”.

Jest to mądry film, prawdziwy i wzruszający

— dodał.

Każdy z panów jest tak niezwykłą osobowością, że ten film się sam robił. To niewielka moja zasługa

— stwierdziła skromnie autorka.

Warto podkreślić, że ukazała się także książka „Obrońcy” - zbiór kompletnych wywiadów z bohaterami filmu. Opowieści skrzące się od anegdot, przynoszą bardzo ostre oceny rzeczywistości, dla wielu bolesne, zawsze idące pod prąd tak zwanej poprawności politycznej. Film stał się pretekstem do debaty o stanie polskiego wymiaru sprawiedliwości.