Sługa Boży ks. Manuel Nunes Formigão Niezwykły Apostoł Fatimy. Polecamy książkę!

Sługa Boży ks. Manuel Formigão (1883-1958), ZWANY CZWARTYM WIZJONEREM FATIMSKIM żył w tamtym czasie i był naocznym świadkiem objawień w Fatimie. Ks. Formigao osobiście znał dzieci, które widziały Maryję! Nikt inny nie zbliżył się do tajemnic Fatimy tak blisko jak on! Dlatego przez znawców objawień fatimskich bywa nazywany czwartym wizjonerem fatimskim.

Przez jakiś czas był ich powiernikiem, oraz opiekunem duchowym. Był twórcą raportu Komisji Kanoniczej, powołanej przez biskupa Leirii do zbadania wiarygodności objawień fatimskich. To dzięki jego wysiłkowi świat odkrył sens przesłania Fatimy, sens jedności modlitwy i pokuty oraz idee zadośćuczynienia.

Rozmowy z Łucją, Franciszkiem i Hiacyntą publikowane po raz pierwszy w całości.

Rozmowy kapłana – publikowane po raz pierwszy w całości – z Łucja, Franciszkiem i Hiacynta są najlepszym świadectwem, które pozostawia nam historia, abyśmy znaleźli się niejako w centrum wydarzeń sprzed stu lat i zrozumieli sens przesłania Matki Bożej, a także zaskakujące nadprzyrodzone bogactwo duchowe trojga dzieci i ich duchowego opiekuna.

Dziś, po upływie kilkudziesięciu lat od śmierci ks. Formigao, jego wiarygodne świadectwo mogą poznać: również polscy czytelnicy!

W odpowiedzi na powtarzające się prośby licznych przyjaciół i wielu innych osób, niektórych nieznanych, zwracających się do mnie w tej sprawie, zdecydowałem się oddać do druku tę nową książkę jako kontynuację broszurki Os episódios maravilhosos de Fátima („Cudowne wydarzenia Fatimy”), którą czytelnicy przyjęli z dużym zainteresowaniem i życzliwością.

Można powiedzieć, że jest to „książka chwili”, złożona z różnych, często niepowiązanych ze sobą części, pisanych spontanicznie. Chodzi tu o sprawę ze wszech miar raczej delikatną, która ze względu na swój osobliwy charakter, a także na swój bliski związek z życiem moralnym i przeznaczeniem człowieka wywołała niezwykłe poruszenie w całym kraju, wzbudzając wśród jednych radość i entuzjazm, wśród innych obojętność, wśród pozostałych, na szczęście niewielu, nienawiść i niechęć, niepopartą jednak żadną argumentacją intelektualną czy moralną.

Władze kościelne, które powołały już specjalną komisję do zbadania fatimskiego fenomenu, nie wypowiedziały się jeszcze na ten kontrowersyjny temat pozostawiając wszystkim katolikom wolność w ustosunkowaniu się do tychże wydarzeń . Z tego właśnie względu, mając na celu jedynie odnalezienie odpowiedzi i ukazanie prawdy, autor prezentuje cały zbiór notatek, obserwacji i faktów; faktów dokładnie zbadanych i niepodważalnych, dotyczących tego niezwykłego fenomenu religijnego, powszechnie nazywanego „cudem Fatimy”.

Stąd też różnorodność stylu, powtórzenia niektórych myśli i refleksji, stanowcze trwanie przy pewnych tezach, które pobudziły wyobraźnię autora. Jego rola w tym dziele jest czymś więcej niż po prostu zwykłą postawą reportera czy kronikarza, jakkolwiek sumiennego i bezstronnego; czymś więcej niż krytyczna postawa historyka w autentycznym znaczeniu tego słowa. Tę ostatnią, odpowiedzialną misję krytycznego poszukiwania faktów historycznych pozostawia autor do czasu wydania przez Kościół oświadczenia w tej doniosłej sprawie i podjęcia przez niego definitywnej i nieodwołalnej decyzji. Niech Matka Boża pobłogosławi tę skromną próbę mającą na celu propagowanie Jej kultu i doprowadzenie dusz udręczonych wątpliwościami, cierpieniem fizycznym i moralnym do światła, pocieszenia i wytchnienia.

Poprzednia książeczka „Cudowne wydarzenia Fatimy”, będąca dziełem o nietypowym charakterze została rozprowadzona w księgarniach w niewielkim nakładzie. Jej publikacja nie była zapowiadana, nie zapewniono jej odpowiedniej reklamy, ani nie przesłano egzemplarzy instytucjom prasowym. Mimo to znakomity pisarz, Fernando de Sousa-Nemo, radca i dyrektor katolickiego dziennika „A Época”, wydawanego w Lizbonie, opublikował na łamach tej właśnie gazety w dniu 5 marca 1922 roku życzliwe słowa na temat tejże pracy, za co, korzystając z okazji, składam serdeczne podziękowania. Jest to tekst następującej treści:

„Cudowne wydarzenia Fatimy” autorstwa Visconde de Montelo to ilustrowana 27-stronicowa broszurka małego formatu, opisująca w szczegółowy sposób niezwykłe zdarzenia i fakty, które miały miejsce w Fatmie w 1917 roku.

Troje pastuszków utrzymywało, że objawiła się im kobieca postać nadzwyczajnej, nieziemskiej piękności i przemówiła do nich, prosząc o wybudowanie kapliczki na jej cześć, o czynienie pokuty i modlitwę różańcową, przedstawiając się na koniec jako Matka Boża Różańcowa. Do Fatimy udały się wówczas tysiące osób, z których wielu twierdziło, że byli świadkami niezwykłego zjawiska, określanego często „cudem słońca”. W następstwie tych wydarzeń miały miejsce spektakularne cuda, a na miejsce objawień przybywały coraz liczniejsze rzesze wiernych. Władze państwowe postanowiły interweniować, usiłując udaremnić pokojową manifestację wiary.

Visconde de Montelo podjął się bezstronnego i szczegółowego zrelacjonowania wydarzeń, poddając swoją broszurkę pod osąd władz kościelnych, które zezwoliły na wydanie tej książeczki, uznając ją za skrupulatne i sumienne świadectwo. Czekając na opinię Kościoła odnośnie do tych wydarzeń oraz na uznanie ich ponadnaturalnego charakteru, uważamy lekturę tej relacji za interesującą i rzetelnie napisaną przez autora, którego cenzura kościelna uznała za osobę „posiadającą solidną wiedzę i odznaczającą się wielką pobożnością”.

Godzi nam się zachować pewną ostrożną powściągliwość, okazywaną także przez władze kościelne w stosunku do nadzwyczajnych faktów, tak aby uniknąć okazania zarówno nadmiernej łatwowierności, jak również konsekwentnej nieufności, która odmawiałaby prawdziwości rzetelnemu świadectwu złożonemu przez autora (Fernando de Sousa-Nemo) .