"Mały Jakub". Kim jest to dziecko? RECENZJA

„Mały Jakub” Mariusza Bielińskiego to inteligentny, choć nie do końca spełniony film o wychodzeniu z dziecięcej traumy. Jest to skromne, intymne psychologiczne kino opowiedziane w balladyczny sposób.

W mieszkaniu Jakuba (Mirosław Baka) niespodziewanie zjawia się kilkuletni chłopiec ( Jan Sączek). Pod jego nieobecność chłopak opróżnia mu lodówkę, przestawia przedmioty. W awanturze demoluje pokój. Kim jest? Jak się znalazł u samotnego mężczyzny? Jaki jest cel jego tajemniczej wizyty? Bieliński opowiada swoją historię od końca. Cofając się poznajemy przeszłość chłopca. Śmierć ukochanej babci i życie z surowym i brutalnym ojcem ( Eryk Lubos), wizyta w domu dziecka doprowadzają nas w końcu do stycznego punktu dziecka z losem Jakuba.

Bieliński od pewnego momentu filmu popada w pułapkę przewidywalności istoty misji chłopca. Nie zawsze w logiczny sposób myli tropy prowadzące do stycznych punktów w życiu obu bohaterów. „Małemu Jakubowi” brakuje też sceny emocjonalnie wstrząsającej i dramaturgicznego ognia. To kino bardzo osobiste i próbujące zobrazować zbanalizowaną prawdę o traumach dzieciństwa, wpływających na całe życie człowieka. Bez mocnego przytupnięcia, uderzenia widza obuchem w głowę prawda ta nie wychodzi poza jedne wymiar.

Niemniej jednak jest ten film mimo swojego sentymentalizmu wzruszający. Konfrontacja syna z ojcem jest umiejętnie podkreślona przez klimatyczne zdjęcia Arkadiusza Tomiaka. Dużą role odgrywają tutaj dobrze prowadzeni aktorzy. Grający na przyciszonych nutach Baka i naturalny Sączek korespondują z nabuzowanym nienawiścią Lubosem. We trójkę oddają w końcu istotę przesłania „Małego Jakuba”. Banalną i w kinie przerabianą wielokrotnie. Jednak mądrą i pozwalającą na głębszą refleksję o piętnie dzieciństwa odciskającym się na całym życiu.

„Mały Jakub” w kinach od 21 kwietnia.

4/6

„Mały Jakub”, reż: Mariusz Bieliński, dystr: Kino Świat