"Konwój". Samosąd moralnie usprawiedliwiony? RECENZJA

Kierujący aresztem śledczym dyrektor Nowacki (Janusz Gajos) odnajduje ukrywającego się przed światem sierżanta Zawadę (Robert Więckiewicz). Chce, by ten poprowadził konwój wiozący do zakładu psychiatrycznego niebezpiecznego bandytę (Ireneusz Czop). W konwoju znajduje się też mający dawne zaszłości z Zawadą sierżant Berg (Przemysław Bluszcz), wierzący w etos służby, studiujący prawo zięć Nowackiego Feliks (Tomasz Ziętek) i tajemniczy były żołnierz (Łukasz Simlat). Decyzja o zebraniu takiej ekipy konwojentów nie jest przypadkowa. Układanka Nowackiego rozpada się jednak jak domek z kart. Wszystko przez jedną osobę, która nie powinna się znaleźć na pokładzie samochodu.

Maciej Żak, tak jak w swoim „Supermarkecie”, łączy gatunkowy thriller z kinem socjologicznym, pytając czy osoby jak Trynkiewicz i inne bestie wypuszczane z więzień na mocy amnestii z czasów ustrojowej transformacji mogą być wyeliminowane ze społeczeństwa poza ramami prawa. Szkoda, że popełnia kilka reżyserskich kiksów. Powoli odsłania prawdziwe zamiary bohaterów oraz ich sekrety. Odwraca ich role i robi twisty akcji.

Jednocześnie nie utrzymuje stałej temperatury dusznej atmosfery w samochodzie, gdzie iskrzy od nieufności między konwojentami. Nie potrafi też wiarygodnie pokazać punktów, gdy następuje przemiana bohaterów. Widać to dobitnie w ostatnim akcie, gdzie radykalna transformacja głównego czarnego charakteru jest okraszona kilkoma banalnymi zdaniami.

Szkoda, skoro na pokładzie ma Gajosa i Więckiewicza. Ekran miał iskrzyć od starcia tych dwóch wybitnych polskich aktorów, jak zderzenia Pacino i De Niro w „Gorączce” Manna. Gorączki można dostać od poukładania sobie w głowie tej niezgrabnie opowiedzianej historii.

3/6

„Konwój”, reż: Maciej Żak, dystr: Kino Świat