Premiera filmu "Historia Ireny Sendlerowej". "Po prostu robiłam to, co kazało mi serce"

Zrealizowany przez Andrzeja Wolfa film o Irenie Sendlerowej, która uratowała w czasie okupacji niemieckiej 2,5 tys. żydowskich dzieci, miał w czwartek uroczystą premierę w Warszawie. Przesłaniem głównym jest to, że ze złem trzeba walczyć - powiedział reżyser.

Dokument „Historia Ireny Sendlerowej” zaprezentowano w Kino Elektronik.

Ten film jest opowieścią o inteligentach. O ludziach, którzy byli wierni pozytywistycznym ideałom do końca. Dla nich to nie były puste słowa, tylko wszystko, co najważniejsze.

mówił Wolf przed projekcją.

Przesłaniem głównym jest to, że ze złem trzeba walczyć. Jakby się to zło nie nazywało, jaki by to nie był -izm na końcu.

-podkreślił reżyser.

Irena Sendlerowa (1910-2008), Sprawiedliwa Wśród Narodów Świata, podczas okupacji szefowa wydziału dziecięcego „Żegoty”, uratowała 2,5 tys. dzieci żydowskich, wywożąc je z warszawskiego getta i ukrywając w polskich rodzinach, sierocińcach i klasztorach.

Dokument Wolfa to zapis fragmentów rozmów reżysera z Ireną Sendlerową, przeprowadzonych w ostatnim okresie jej życia; jej wspomnień z czasów II wojny św.

Sendlerowa mówi w filmie m.in.: „Nie jestem bohaterką. Po prostu robiłam to, co kazało mi serce”; „Inni też ratowali. Trzeba to podkreślić”.

Wolf jest operatorem - autorem zdjęć m.in. do „Syberiady polskiej” Janusza Zaorskiego, reżyserem, wykładowcą Warszawskiej Szkoły Filmowej (WSF).

Wywiady z Ireną Sendlerową przeprowadzał przez cztery ostatnie lata jej życia. Zaprzyjaźnili się. Dzięki temu - jak przyznaje twórca filmu - wybitna działaczka charytatywna i społeczna otworzyła się przed kamerą po raz ostatni. Z dziewięciu godzin nagrań Andrzej Wolf stworzył 27-minutowy, krótkometrażowy dokument, przeplatany niemymi scenkami inscenizowanymi. To zapis wstrząsającej historii życia i śmierci Żydów w getcie. Ukazuje rozpaczliwe próby ratowania przynajmniej części z tych, którzy - według terroru hitlerowskiego - musieli umrzeć.

-tak „Historię Ireny Sendlerowej” opisuje WSF.

Marzeniem Ireny Sendler, wypowiedzianym w filmie, było to, aby pamięć o Holokauście stała się przestrogą dla świata i aby tak straszne wydarzenia nigdy się nie powtórzyły. podkreśla, opisując dokument, WSF.

Muzykę do filmu skomponował Michał Lorenc, a część materiałów filmowych pochodzi z archiwum Stevena Spielberga.

Wolf mówił po realizacji dokumentu: „Zrobiłem ten film po to, by kolejne pokolenia poznały tak nieodległe tragiczne czasy, by historia w nim pokazana stała się przestrogą. Chcę pokazać widzom, do czego prowadzi nietolerancja, brak szacunku czy antysemityzm, ale też chcę pokazać ludzi sprawiedliwych, bohaterów gotowych ryzykować życiem, by pomóc prześladowanym i krzywdzonym”.

Reżyser podkreślał: „Ludziom trzeba pomagać, a zwłaszcza dzieciom. Złu trzeba się przeciwstawić”.

Irena Sendler urodziła się w 1910 r. W czasie okupacji zaangażowała się w konspirację. Pomagała żydowskim współobywatelom, zanim jeszcze powstało getto warszawskie. W 1942 r., gdy utworzono polską organizację podziemną, Radę Pomocy Żydom „Żegotę”, została szefową wydziału dziecięcego.

Jako pracownica wydziału opieki społecznej zarządu miejskiego w Warszawie, który znajdował się pod nadzorem okupanta, miała przepustkę do getta. Przebrana za pielęgniarkę ze swymi współpracownikami nosiła tam jedzenie, leki i pieniądze. Zorganizowała akcję przemycania dzieci żydowskich z getta, które trafiały głównie do polskich rodzin i sierocińców prowadzonych przez siostry zakonne. Uratowała ich w ten sposób blisko 2,5 tys. Ich zaszyfrowane nazwiska zapisywała na paskach bibułki, które wkładała do słoików i zakopywała. Po zakończeniu wojny rozszyfrowany spis trafił do szefa Centralnego Komitetu Żydów w Polsce Adolfa Bermana.

W 1943 r. została aresztowana przez Niemców. Została skazana na śmierć. Uratowała ją ”Żegota”, przekupując niemieckich strażników. W ukryciu pracowała dalej nad ocaleniem żydowskich dzieci. Podczas powstania warszawskiego była pielęgniarką.

Po wojnie zajmowała się działalnością socjalną. W 1965 r. została uhonorowana przez izraelski instytut Yad Vashem medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. W 2003 r. została odznaczona Orderem Orła Białego. Zmarła 12 maja 2008 r.

Dokument „Historia Ireny Sendlerowej” prezentowano w styczniu w siedzibie Rady Europy w Strasburgu.

Q/PAP