ELECTRIC YOUTH już zapewnili sobie miejsce w podręcznikach historii

Na szybko zmieniającej się scenie muzycznej, rzadko powstaje album, który jest w stanie przetrwać próbę czasu. Jednak pochodzącemu z Toronto duetowi Electric Youth, może się to udać już za sprawą ich spektakularnego debiutu, płyty „Innerworld”.

Chcieliśmy zrobić coś ponadczasowego. Naszym celem było stworzenie płyty, która będzie ulubioną dla tych ludzi, którzy jeszcze się nie narodzili

– przyznaje Austin Garrick, instrumentalista, który wraz z wokalistką Bronwyn Griffin tworzy Electric Youth.

Dzięki pamiętnej współpracy z College, czego efektem był utwór „A Real Hero”, który pojawił się na ścieżce dźwiękowej głośnego filmu Nicolasa Windinga Refna Drive, już zapewnili sobie miejsce w podręcznikach historii. W filmie utwór pojawiał się dwukrotnie, a poruszający refren A real human being / And a real hero pojawiał się w scenie, gdzie Driver (Ryan Gosling) i Irene (Carey Mulligan), ruszają w idylliczną podróż samochodem w dół rzeki w Los Angeles, a także w finalnej scenie i pod napisami końcowymi.

Nie widzieliśmy filmu aż do czasu premiery na festiwalu w Toronto

– mówi Bronwyn.

Usiedliśmy na balkonie, zaczęliśmy go oglądać i muszę powiedzieć, że czułam, jakbym się unosiła. To było surrealistyczne i zjawiskowe.

Po dotarciu do pierwszej dziesiątki na tanecznych listach przebojów iTunes w piętnastu krajach, wycofali się ze świateł reflektorów, by zająć się pracą nad pełnowymiarową płytą.

Austin:

Byliśmy pytani: „Jak to się stało, że jeszcze nie macie płyty? To jest idealny czas!”. Jednak dla nas ważniejsze od wyczucia czasu była pewność, że stworzymy taki album, jaki sami naprawdę chcemy.

Nagrania miały miejsce w studiu duetu w Toronto oraz ich domowym studiu w Los Angeles. Każde służyło innym celom. W Toronto Austin mógł sięgnąć po ogromną kolekcję vintage’owych syntezatorów, dzięki której około osiemdziesięciu procent brzmień na płycie ma rodowód analogowy. W Los Angeles para rejestrowała partie wokalne Bronwyn, a także dzieliła obowiązki autorskie, w międzyczasie inspirując się filmami. Do ich ulubionych należał przełomowy obraz Fritza Langa z lat dwudziestych, czyli Metropolis. Muzyka filmowa miała zresztą duży wpływ na ten album.

Nasza piosenka „Runaway”, była zainspirowana filmem „Niebiańskie stworzenia” (oryginalny tytuł Heavenly Creatures) Petera Jacksona. To jest prawdziwa historia z lat pięćdziesiątych, o dwóch nastolatkach z Nowej Zelandii, które mają swój wspólny wyimaginowany fantastyczny świat, a ich rodzice i wszyscy dookoła chcą je rozdzielić. W końcu, aby pozostać razem, dziewczyny planują zabójstwo jednej z ich matek

– mówi Austin.

„A Real Hero” pojawił się w 2009 roku, jednak to nie był jedyny dotychczasowy przejaw ich aktywności. Wcześniej podsunęli kilka innych utworów, w tym przeróbkę przeboju italo disco z 1985 roku „Faces” z repertuaru Clio, gdzie Bronwyn podaje melancholijny tekst z charakterystyczną, serdeczną intonacją.

To był tylko eksperyment. Nagraliśmy cztery nagrania demo i po prostu je pokazaliśmy. Potoczyły się jak śnieżna kula. Największe reakcje wywołały we Francji i Anglii. Zostaliśmy przedstawieni Davidowi Grellierowi z College i doszedł do wniosku, że łączy nas zainteresowanie wieloma podobnymi filmami i muzyką

– mówi Austin.

W tamtym czasie College był zaangażowany w Valerie Collective, założony w 2007 roku blog i całą artystyczną sieć. Bronwyn i Austin znaleźli tam sprzyjający ekosystem.

Tekst piosenki „A Real Hero”, która pojawia się także na płycie „Innerworld”, częściowo zainspirowała postać kapitana Sullenbergera, pilota lotu 1549, który zdobył sławę dzięki brawurowemu lądowaniu na rzecze Hudson w Nowym Jorku w 2009 roku. Dzięki niemu obyło się bez ofiar śmiertelnych, co zostało okrzyknięte „cudem na rzece Hudson”.

Mój dziadek jest emerytowanym profesorem filozofii, który pisze poezje

– mówi Austin.

Napisał ten wiersz, zainspirowany postacią kapitana i jego heroizmem. Przyniósł go do mnie i zapytał, czy nie mógłbym zrobić z tego piosenki. I kiedy David przysłał mi ten instrumentalny podkład do „A Real Hero”, pomyślałem, że to będzie idealnie pasowało.

Para spotkała się będąc w szóstej klasie, gdy rodzina Austina przeprowadziła się z Toronto do Hamilton, rodzinnego miasta Bronwyn.

Zaprzyjaźniliśmy się, a w ósmej klasie zapytałem ją, czy nie zostanie moją dziewczyną

– wspomina Austin.

Garrick pochodził z domu, gdzie słuchało się wszystkiego, od ulubionego synthpopu z lat osiemdziesiątych jego mamy, do Level 42 i muzyki reggae lubianej przez ojca. Rodzina Griffin była z kolei bardzo religijna, więc w jej domu słuchało się dużo muzyki religijnej, a także klasycznych piosenek Jamesa Taylora i The Beatles. Zespół oficjalnie powstał w 2009 roku. Jak mówi Bronwyn:

To jest jedyny zespół, w jaki mogłabym być zaangażowana.

Olśniewająca szata graficzna albumu „Innerworld”, jest dziełem brytyjskiego artysty Paula Robertsa i przedstawia Austina i Bronwyn jako nieustraszone dzieciaki.

On był w grupie Sniff ‘n’ the Tears, która w latach siedemdziesiątych miała wielki przebój „Drivers Seat”, który znamy dzięki filmowi „Boogie Nights”. Uwielbiamy okładki płyt, które malował. Początkową intencją było, aby to była bardzo krajobrazowa okładka, jednak spodobało nam się co zrobił i miało to sens w połączeniu z koncepcją „Innerworld”. Bronwyn i ja znamy się od czasu gdy mieliśmy dziesięć lat i ciągle w głowach jesteśmy dzieciakami, które mają swój świat. Więc można powiedzieć, że w naszej wyobraźni tak właśnie wyglądamy – dwójka dzieciaków

• – tłumacz Austin.

Ich muzyka pokazuje, że faktycznie nie tak daleko dziś są od tych dzieciaków.

Duet nie chce definiować swojej muzyki. Twierdzą, że jeśli brzmi dobrze, kto by się przejmował chowaniem jej do jakiejkolwiek przegródki? A przecież nie ma wątpliwości, że „Innerworld” to wyjątkowo udany debiut posługującego się szyldem Electric Youth.

rep / SRec