O GENDER I INNYCH POTWORACH. Magdalena Środa napisała bajki dla dzieci

„O gender i innych potworach” zasługuje głównie na ironiczną krytykę. W końcu nie raz dworowałem sobie z prof. Magdaleny rody, że czyta na dobranoc bajki o gender dzieciom. Okazało się, że niewiele się myliłem. Ona nie tylko je czyta, ale również pisze! Szyderczą formę rozprawienia się z tą książką zastosuje w najbliższym numerze wSieci w mojej autorskiej rubryce „Adamski poleca, Adamski odradza”. Niemniej jednak warto również przyjrzeć się tej pracy nie tylko pod kątem tego, iż pomysł wydawania książeczki dla dzieci o gender jest absurdalny. Ta książka pokazuje jak daleko lewica chce ingerować w proces wychowawczy najmłodszych poprzez toporną propagandę. Wydaje się, że następnym krokiem musi być postulat by chłopcy w przedszkolu przebierali się w sukienki i doklejali sobie sztuczną brodę, a dziewczynki zakładały strój Boba Budowniczego.

Od pewnego czasu wszyscy słyszycie o gender: gender tu, gender tam, gender w telewizji, gender w gazetach. Jedni nim straszą, inni się go boją, choć nie za bardzo wiedzą czego. Jeszcze inni krzyczą, że „wszystko, tylko nie gender!” Więc pewnie jesteście ciekawi, co to takiego ten gender. A może kto? I czy rzeczywiście jest taki straszny? Wyobraźcie sobie, ze ktoś zacząłby was straszyć jakimś smokiem albo kosmitami. Czy wiedzielibyście czego się bać? I czy trzeba się ich bać? Jasne, że nie trzeba. Boją się tylko ci, którzy nie wiedzą, że nie ma żadnych smoków ani kosmitów. Tak jak i nie ma żadnego potwora o imieniu Gender. A tak w ogóle, co to słowo właściwie znaczy? Jeśli chcecie wiedzieć, a warto, przeczytajcie tę książkę. Koniecznie! I śpijcie spokojnie.

reklamuje przeznaczoną dla 9 letnich dzieci książeczkę na jej okładce Magdalena Środa. I choć czytając felietony Środy w „Gazecie Wyborczej” można dojść do wniosku, że dziecinne tezy i tupanie nogą na niedobrych „panów w sutannach” predestynuje autorkę do pisania bajek, to ta konkretna bajka nie jest zupełnie nieszkodliwa. Oczywiście pełno w niej mało wyszukanych porównań, czerstwego dowcipu i grafomaństwa, które można jedynie zbyć wzruszeniem ramion. „W Grecji uważano, że niewolnictwo jest zgodne z naturą”- czytamy w dialogu dwójki dzieci, z którego wynika, że w plemieniu Toda panowie łażą w spódniczkach, a gender człowieka nie niszczy bo: niszczą go „narkotyki, alkohol, przemoc i choroby”. „Gender jest wiedzą, a wiedza nigdy nie niszczy człowieka. Wręcz przeciwnie: czyni go silniejszym i mądrzejszym”- pisze, zupełnie serio Środa. 52 stronnicowa broszura z licznymi nie śmiesznymi grafikami przypomina PRL-owskie komiksy z kobietą na traktorze i hasłami o proletariuszkach budujących socjalizm. Jednak oprócz opowieści jak to straszne jest przymuszanie kobiet do sprzątania i gotowania, potępienie ( miejscami sensowne) seksualizacji kobiet czy bombardowanie obrazkami karmiącego dziecko mięśniak z irokezem ( pewnie w sequelu będzie to karmienie piersią), książka sączy sporo antyklerykalnego jadu.

Oto mamy fragment o nauce i tradycji. Środa pisze, że według św. Tomasza kobieta to „wybrakowany mężczyzna”. Oczywiście budzące kontrowersje wypowiedzi św. Tomasza w sprawie kobiet są rozciągane pośrednio na całą naukę Kościoła i jego tradycję. W jakim kontekście? Ano takim, że cała tradycja jest „be” i, w domyśle, odpowiedzialny jest za nią Watykan.

-Jakie to starocie- żachnął się Kuba ( słysząc słowa św. Tomasza- przyp. Ł.A)

-No i właśnie dlatego cały czas mówię wam o tradycji, a nie nauce. A więc zgodnie z tradycją, była tak stara, że nazywaną ją naturą…

Mówią bohaterowie Środy. Następnie pani etyk strzela z karabinu w tradycyjną rolę kobiet, która polega podobno na zaganianiu ich do sprzątania i pięknego wyglądania. Autorka szybko przechodzi też do oceny małżeństwa. Otóż ta paskudna tradycja powodowała, że kobiety, które nie chciały męża były „starymi pannami” albo szły do klasztoru. Wrrrr, pani w habicie nie robi dobrego wrażenia na rysunkach dołączonych do książki. Ba, Środa skrzętnie odnotowuje, że Maria Skłodowska - Curie uciekła z Polski by móc się uczyć. Po 27 stronach ubolewania z powodu strasznej, morderczej prawie tradycji więzienia kobiet ,pojawia się GENDER. Oczywiście pojawia się obok zdania, że Grecy akceptowali kiedyś niewolnictwo. Ba, na stronie opisującej pojawienie się wybawcy na literę G ( nie chodzi o punkt G), są narysowane kajdany i płacząca twarz dziecka. Pewnie dziewczynki.

Od tego momentu bajka Środy jest już optymistyczna bo „każdy z nas jest przede wszystkim człowiekiem , a dopiero potem kobietą albo mężczyzną. I wszyscy mamy takie same prawa”- czytamy w manifeście Środy. A co z zarzutami na temat gender, które pojawiają się ostatnio w Polsce? **Ta część broszury jest najzabawniejsza. Otóż Środa rozbija mity na temat wybawcy na literę G. Jak? To trzeba zacytować, bowiem samo w sobie jest idealnym dowodem na odjazd lewicowych intelektualistów. Czy gender demoralizuje młodzież?- pyta autorka. I odpowiada.

Pewnie nie wiecie, że wielki starożytny filozof Sokrates został oskarżony o to, że demoralizował młodzież.

czytamy w wielkiej ramce. Środa przypomina też, że Sokrates mówił, iż trzeba stać w prawdzie. „Prawda jest taka, że gender to wiedza. A żadna wiedza nie demoralizuje”.

„O gender i innych potworach” nie jest na poziomie propagandowych broszurek LGTB, które są rozprowadzane jako pomoce dydaktyczne w szkołach w krajach zachodnich. Książka wydaje się być niewinnym, i wyważonym manifestem czołowej fighterki lewicy, która przyzwyczaiła nas do tez szokujących nawet jak na pretorianów palikotowej rewolucji. Bez wątpienia jednak ta książeczka posłuży do zbadania terenu, który lewica będzie chciała zagospodarować. „Dorwiemy was przez wasze dzieci”- krzyczała ikona lewackiej rewolucji Herbert Marcuse. Bajkopisarka Środa wzięła sobie jego słowa do serca i niczym Godzilla kontratakuje.

Łukasz Adamski (wPolityce.pl)